كليدواژه :
حريم خصوصي , ارتباطات الكترونيكي , الضرر , تزاحم , كارگر , كارفرما
چكيده فارسي :
از يك سو، حق مالكيت كارفرما، به اطلاق خود، اقتضاء دارد هر نوع تصرفي براي وي مجاز باشد؛ حتي اگر اين تصرف، به نقض حريم خصوصي كارگران وكارمندان منجر شود. از سوي ديگر، حرمتِ حريم خصوصيِ اشخاص از جمله كارگران، اقتضاء مي كند، محرمانگي اطلاعات و ارتباطات آنها مورد حمايت قرار گيرد و در نتيجه، اَعمالي كه به نقض حريم خصوصي منجر مي شود، ممنوع تلقي شود. پرسشي كه در اينجا مطرح ميشود اين است كه، در صورت تزاحم دو حقِ ياد شده چگونه عمل ميشود؟ در حقوق آمريكا، اكثر دادگاهها، بر مبناي «حق مالكيت كارفرما بر محيط گارگاه»،«حق سياستگذاري كارگاه» و همچنين «فقدان وصف محرمانگي و نبودِ انتظارِ متعارف در وجود حريم خصوصي»، جانب كارفرما راـ با رعايت ملاحظاتي ـ مقدّم ميدارند. در حقوق ايران به نظر ميرسد، در اين مورد كه از يك سو، اجراي حقِ كارفرما، در عمل، ملازم با نقض حق و ضرر ديگري است و از سوي ديگر، عدم امكان اجرايِ حقِ نظارت نيز به ضرر كارفرما و منافع او محسوب ميشود، چهرهاي از بحث تزاحمِ دو ضرر به چشم ميخوردكه در آن، بر مبناي «قانونِ اهميت»، جانبِ حقي مقدم داشته ميشود كه از اهميت بيشتري برخوردار است؛ در اين رابطه ميتوان گفت، در جمعِ بين دو حقِ متزاحم،كارفرما با استيذان يا اعلام قبلي، ميتواند نسبت به كنترلِ ارتباطاتِ كارگران در شبكه تحت كنترل خود اقدام نمايد. در اين صورت، برقراري ارتباطات الكترونيكي كارگران، در دامنهي قاعدهي «اِقدام» و «اسقاطِ احترام» قابل بررسي است. در اين نوشتار، رابطه بين دو حق، در دو سيستم ياد شده، به روش تحليلي - توصيفي بررسي مي شود.
چكيده لاتين :
On the one hand, the right of property of employer generally requires that
any possession be permitted for him/her, even if the possession leads to the
violation of the privacy of the workers and employees. On the other hand,
respect for the privacy of individuals, including workers, requires that the
confidentiality of their information and communications be protected and
consequently, all of the actions violating privacy be forbidden. The question
which arises here is how to act in the event of a conflict between these two
rights? In the American law, most of the courts, with some considerations,
take the employer's side on the basis of "the employer's right to own the
workplace space", "the workshop policy right" as well as "the lack of
confidentiality and lack of normal expectation of privacy". In Iranian law, it
seems that on the one hand, the exercise of the employer's right, in practice,
corresponds to the violation of another's right and loss, and on the other
hand, the impossibility of exercising the supervision right is to the detriment
of the employer and his interests. Therefore, based on the “rule of
importance” the priority is given to the right of the one of more s9gnificance.
In this regard, it can be said that the employer, in order to bring the two
interfering rights together, can take actions to control the relationships
among the workers inside the network under his supervision with the prior
allowance or announcement. In this case, the electronic communication of
workers can be considered within the scope of the "execution" (Eqdam) and
"extinction of respect" (Esqat-e-Ehteram) rules. In this paper, through a
descriptive-analytic method, the relationship between these two rights in the
two mentioned systems is studied.
