بررسي استراتژي تخصيص سهام بر اساس رويكرد ريسك برابر

تخصيص بهينه دارايي بر عملكرد پرتفوي سرمايه‌گذاري و كاهش ريسك سرمايه‌گذار تأثيرگذار است. پركاربردترين مدل هاي تخصيص دارايي عبارت‌اند از تخصيص دارايي با وزن برابر و مينيمم واريانس. اين مدل ها از ابتدا با انتقادات فراواني روبه رو بود. پس از بحران مالي آمريكا در سال 2008 مدل تخصيص دارايي با سهم ريسك برابر ارائه شد كه در آن به عامل ريسك توجه ويژه اي شده بود. در تخصيص دارايي با سهم ريسك برابر (ERC)، سهم ريسك هر دارايي در پرتفوي با يكديگر برابر است. در اين پژوهش عملكرد سه استراتژي فوق به لحاظ ريسك، بازده، معيار شارپ، تنوع پذيري از منظر وزن و ريسك، حداكثر افت سرمايه، گردش معاملات، هزينه معاملات، بازده در شوك هاي بازار و بازده تجمعي با يكديگر مقايسه مي شود. نمونه موردبررسي شامل داده هاي هفتگي 25 شاخص اصلي بورس اوراق بهادار تهران از سال 1385 تا ابتداي سال 1395 مي باشد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد استراتژي تخصيص دارايي مبتني بر سهم ريسك برابر در اغلب موارد عملكرد ميانه و در پاره اي از مواقع هم بهترين عملكرد را در مقايسه با دو استراتژي ديگر داشته است و سرمايه‌گذاران و مديران پرتفوي با به‌كارگيري آن از عملكرد قابل ‌اتكاتري برخوردار خواهند بود.