بررسي تأثير راهبردهاي حمايتي سرمايه اجتماعي با تأكيد بر سياست هاي يارانه‌اي

در اكثر كشورهاي جهان دولت‌ها به منظور تعيين جهت‌گيري‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي همچون از ميان بردن فقر و نابرابري و رشد اقتصادي و پيشبرد اهداف توسعه‌اي خود اقدام به اتخاذ سياست‌هاي خاص و استفاده از ابزارهاي حمايتي مي‌كنند. كشور ايران نيز بعنوان كشوري در حال توسعه همواره براي پيشرفت در مسير توسعه به يك سيستم حمايتي نياز خواهد داشت و اين موضوع در اصول سوم، بيست و نهم، سي و يكم و چهل سوم قانون اساسي در جهت استقلال اقتصادي و ريشه‌كن كردن فقر و همچنين مولفه‌ها و الزامات اقتصاد مقاومتي در جهت رونق توليد و اشتغال، رشد اقتصادي و رفاه و مردمي كردن اقتصاد، مورد توجه قرار گرفته است. يكي از اين ابزارها و سياست‌هاي حمايتي كه در جهت بهبود وضعيت معيشتي و رفاهي اقشار نيازمند از آن بهره گرفته مي‌شود؛ پرداخت يارانه‌ها است. يارانه به عنوان يك ابزار حمايتي نقشي مؤثر در بهبود توزيع درآمد دارد و مي‌تواند با كمك به بهبود شرايط اقتصادي، موجب رضايت و اعتماد عمومي افراد جامعه نسبت به نظام حكومتي گردد و از اين حيث بر ميزان سرمايه اجتماعي تأثير مثبتي داشته باشد. با توجه به اهميت سرمايه اجتماعي و ساير عوامل مؤثر بر آن، در اين مطالعه تلاش شده است تا تأثير سياست‌هاي حمايتي بر روي ميزان سرمايه اجتماعي در ايران طي دوره (1396-1375) با استفاده از روش خود رگرسيون با وقفه توزيعي(ARDL) بررسي گردد. نتايج حاكي از آن است كه رابطه متغيرهاي حمايت‌ها و مخارج دولت در بخش بهداشت، مسكن و يارانه‌ها با سرمايه اجتماعي مثبت مي‌باشد