الگوي توسعه گردشگري اكولوژيك مناطق كوهستاني صعب‌العبور در بستر زيرساخت كهن شبكه ريلي (محور مطالعه: مسير ريلي تهران-مازندران)

مناطق صعب‌العبور كوهستاني يكي از مقاصد جذاب گردشگري هستند؛ كه به دليل دسترسي دشوار به اين مناطق كمتر موردتوجه قرار مي‌گيرند. بهترين راه دسترسي به اين مناطق استفاده از شبكه ريلي است، شبكه ريلي مي‌تواند موجب حفاظت از محيط طبيعي و سكونتگاهي گردد و از آلودگي‌هاي محيطي و ورود بيش‌ازحد جمعيت به اين مناطق جلوگيري نمايد. با توجه به اين موضوع هدف از اين پژوهش تبيين الگوي توسعه گردشگري اكولوژيك در مناطق صعب‌العبور كوهستاني به‌وسيله محور ريلي است. محور ريلي تهران-مازندران به دليل قدمت و پيشروي آن در دل مناطق كوهستاني و داشتن قطار گردشگري فعال به‌عنوان نمونه مورد مطالعاتي اين پژوهش انتخاب شد. براي شناخت و تحليل وضعيت موجود محور ريلي و مناطق مجاور آن از مطالعات اسنادي، كتابخانه‌اي در كنار پيمايش‌هاي ميداني و براي آگاهي ازنظر ذي‌نفعان و كنشگران اين پژوهش از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شد. سپس با بهره‌گيري از اين موارد، الگوي توسعه منطقه تدوين شد. در اين توسعه ايستگاه‌هاي راه‌آهن نقش كانون توسعه گردشگري در يك منطقه را فراهم مي‌نمايند. ايستگاه‌هايي كه داراي بيشترين ظرفيت توسعه بودند به‌عنوان كانون‌هاي توسعه گردشگري اكولوژيك انتخاب شدند. اين كانون‌ها با تشكيل يك مجموعه گردشگري اعم از جاذبه‌هاي طبيعي، روستايي و تاريخي نقش محور توسعه منطقه را پيدا مي‌كنند و نواحي پيراموني خود را با ايجاد يك شبكه گردشگري رشد مي‌دهند. با اين عمل علاوه بر توسعه اقتصادي سكونتگاه‌ها و رونق گردشگري، حفاظت و نگه‌داري از محيط‌زيست نيز به بهترين نحو انجام مي‌پذيرد و بدين‌ترتيب گردشگري اكولوژيك در مناطق كوهستاني با محوريت مسير ريلي تحقق مي‌يابد.

no abstract