سندرم تخمدان پلي‌كيستيك: علايم باليني، ژن هاي دخيل در ايجاد بيماري و راه هاي تشخيص آن

مقدمه: سندرم تخمدان پلي كيستيك (PCOS) يك بيماري غدد درون ريز پيچيده است كه 107 درصد از زنان در سن باروري را تحت تأثير قرار مي دهد. PCOS به طور كلي با پرمويي، افزايش سطح هورمون هاي آندروژن و تخمدان هاي پلي كيستيك مشخص مي شود. مقاومت به انسولين مشخصه PCOS است كه شيوع قابل توجهي دارد. با وجود مطالعات متعدد، علت دقيق PCOS هنوز مشخص نشده است. PCOS يك سندرم چند عاملي با طيف گسترده اي از ناهنجاري هاي ژنتيكي، غدد درون ريز، عوامل مولكولي و محيطي محسوب مي شود. تغيير در بيان چندين ژن و miRNA در بيماران PCOS، به يك روش مفيد و غيرتهاجمي در توصيف PCOS در دهه هاي اخير تبديل شده است. از طرف ديگر، تغيير در سطح ترشح هورمون هاي جنسي مانند تستوسترون، پروژسترون و استروژن مي تواند تأييد معتبري براي PCOS باشد. چندين روش و دارو براي درمان PCOS از جمله استفاده از آنتي آندروژن ها، حساس كننده هاي انسولين و جراحي چاقي استفاده مي شود. نتيجه گيري: در مجموع، PCOS يك ناهنجاري رايج در بين زنان است كه نه تنها باروري را تحت تأثير قرار مي دهد، بلكه بر جنبه هاي مختلف زندگي، از اضطراب تا ديابت نوع 2 نيز تأثير مي گذارد. زنان، به ويژه در كشورهاي جهان سوم بايد به سبك زندگي و رژيم غذايي خود كه نقش مهمي در پيش گيري از PCOS دارد، اهميت دهند. روش هاي جديد در تشخيص و درمان PCOS منجر به كاهش عوارض جانبي PCOS مي شود.