ارزيابي اثر تغيير پوشش اراضي بر روي روند فرسايش خاك تالاب هور العظيم در جنوب غرب ايران

فرسايش خاك يك فاكتور كليدي محيطي مي‌باشد، كه تنها به فاكتورهاي ژئواكولوژيك وابسته نيست بلكه به تغييرات كاربري اراضي و پوشش اراضي نيز وابسته است. تحقيق حاضر به ارزيابي تغييرات كاربري و تاثير آن بر فرسايش خاك در تالاب هورالعظيم در استان خوزستان در جنوب غرب ايران و استان ميسان در جنوب شرق كشور عراق مي‌پردازد. براي انجام اين تحقيق از تصاويرماهواره لندست مربوط به خرداد ماه سال‌هاي 1365 و 1395 استفاده شد. جهت طبقه‌بندي تصاوير، از روش طبقه‌بندي حداكثر احتمال استفاده و نقشه پوشش اراضي تالاب تهيه گرديد. صحت طبقه‌بندي با محاسبه ضريب كاپا و صحت كلي با استفاده از ماتريس خطا ارزيابي شد. براي تصوير سنجنده TM ضريب كاپا و صحت كلي به‌ترتيب 0/85 و 0/92 و براي تصوير سنجنده OLI به‌ترتيب 0/89 و 0/94 برآورد گرديد. در مرحله بعد فرسايش خاك منطقه با استفاده از معادله جهاني ارزيابي فرسايش خاك (RUSLE) براي دوره 1986- 1395 ارزيابي شد. نتايج كلي گوياي اين مطلب است كه در بازه بين سال‌هاي 1365 تا 1395 از مساحت طبقات پوشش اراضي داراي كلاس‌‌ فرسايشي كم كاسته شده و به مساحت كلاس‌‌هاي فرسايشي زياد و عمدتا به كلاس فرسايشي بيش از 5 تن در هكتار در سال افزوده شده است. بر اساس اطلاعات بدست آمده براي سال 1365 حدود 26 درصد از مساحت و براي سال 1395 در حدود 41 درصد از مساحت منطقه مقدار فرسايش از حد قابل قبول بيشتر بوده و در برخي قسمت‌ها بحراني است. لذا نتايج حاصل از اين مطالعه لزوم پرداختن به اين مسئله و ارائه راه حل‌هاي حفاظتي و مديريتي را روشن مي‌كند.