چارچوبي مشاركتي به مفهوم زيبايي‌شناسي چشم‌انداز در خدمات فرهنگي اكوسيستم (مطالعۀ موردي: منطقه 22 تهران)

خدمات اكوسيستم مي‌تواند از نظر مشاركت و يكپارچه‌سازي نقش شهروندان مفيد باشد. بسياري از موضوعاتي كه به‌كمك مفهوم خدمات اكوسيستم به آن پرداخته مي‌شود، در برنامه‌ريزي‌هاي شهري و منطقه‌اي مدنظر قرار مي‌گيرد و با كمك توسعۀ سناريوي تعاملي با ذي‌نفعان قابل‌پشتيباني است. يكي از اين خدمات، خدمات فرهنگي اكوسيستم است. هدف اين پژوهش طراحي چارچوبي مشاركتي از ذي‌نفعان با بهره‌گيري از شبكه‌هاي بيزي براي مفهوم‌سازي زيبايي‌شناسي چشم‌انداز در خدمات فرهنگي اكوسيستم است كه در آن ذي‌نفعان نه رشتۀ مختلف دخيل هستند. درحقيقت، پژوهش حاضر، كاربردي (توصيفي و علي) است كه بعد از جمع‌آوري اطلاعات ميداني و كتابخانه‌اي، از تكنيك انديشۀ باران يا طوفان مغزي بهره برده است. همچنين از ميانگين و واريانس براي تبديل نتايج ذي‌نفعان به احتمالات در شبكۀ بيزي استفاده شده است؛ چراكه اصطلاحات انتزاعي را مي‌توان به‌كمك شبكۀ بيزي چندگرهي ارزش‌گذاري و در يك روش طوفان مغزي منسجم طبقه‌بندي كرد. تجزيه و تحليل نهايي حساسيت‌ها با احتمالات خروجي نشان مي‌دهد كه توپوگرافي شامل برجستگي و شيب زمين، آب و پوشش گياهي متراكم در مناطقي مانند پارك جنگلي چيتگر، محدودۀ درياچۀ مصنوعي آزادي و پارك خرگوش‌دره داراي بالاترين ارزش زيبايي‌شناسي است. همچنين عناصر طبيعي مانند درياچه، درختان جنگلي و زمين‌هاي كشاورزي از نظر تصويرسازي كيفيت‌هاي بيشتري را نشان مي‌دهند. درمجموع پژوهش حاضر به شاخص‌هاي فردي تأكيد ندارد، بلكه نوعي روش‌شناسي سازگار با مباحث زيبايي‌شناسي است كه مي‌توان از آن در مشاركت شهروندان محلي در كنار ذي‌نفعان و برنامه‌ريزي‌هاي آتي سنجش زيبايي‌شناسي چشم‌انداز استفاده كرد.