ارزيابي تغييرات بهره وري كل عوامل توليد برنج در ايران، تحليلي تجربي بر پايه شاخص فارپريمونت

برنج از گروه محصولات غلات اساسي است كه نقش ويژه اي در تغذيه مردم در جامعه دارد. هدف از اين مقاله ارزيابي تغييرات بهره وري كل عوامل توليد برنج در ايران با تحليل تجربي بر پايه شاخص فارپريمونت است. لذا با استفاده از داده هاي طرح آمارگيري نمونه اي در وزارت جهاد كشاورزي در يك دوره 30 ساله زماني از 1395-1366و با بهره گيري از روش ناپارامتري و تحليل تجربي بر پايه شاخص فارپريمونت، بهره وري برنج در دوره مذكور مورد محاسبه قرار گرفته است است.براي محاسبه تغييرات و رشد بهره وري از شاخص مذكور از نرم افزار EXCEL و DPIN استفاده شده است. نتايج محاسبات نشان داد كه متوسط تغييرات بهره وري كل توليد برنج ايران براي شاخص فارپريمونت داراي (10 درصد افزايش) است. بررسي هاي به عمل آمده از تجزيه و تحليل داده هاي مذكور و متوسط افزايش تغييرات بهره وري كل در اين شاخص، ناشي از افزايش تغييرات تكنولوژيكي بوده است. پس با بكارگيري از تكنولوژي جديد در تمام مراحل كاشت، داشت، برداشت محصول برنج و همچنين با مصرف بهينه نهاده هاي كشاورزي براي افزايش توليد برنج ، در جهت ارتقاي بهره وري اين محصول استراتژيك تلاش نمود. لذا براي دستيابي به يك بهره وري پايدار در كشور و كاهش واردات برنج كه باعث كاهش خروج ارز از كشور مي گردد به عنوان سياست كار اجرايي پيشنهاد مي گردد.