تأملي بر پيمان جهاني مهاجرت

A Reflection on Global Compact on Migration

سابقه تدوين پيمان در خصوص مهاجرت را مي‌توان در اهداف توسعه‌ ملل متحد به‌ويژه سند توسعه پايدار 2030يافت. پيمان جهاني مهاجرت به‌عنوان نخستين تلاش در ارائه چارچوبي جامع براي مهاجرت بين‌المللي، در پي اصلاح رويه‌هاي موجود در برخورد با مهاجران و تسهيل شرايط جهت جابجايي ايمن، منظم و قاعده‌مند مردم از طريق سياست‌هاي مهاجرتي مناسب است و اصرار بر آن دارد كه برخورد دولت‌ها با اين گروه از افراد منطبق با استانداردهاي موجود در حقوق بين‌الملل باشد. اين پژوهش با واكاوي اين پيمان به دنبال تبيين ماهيت حقوقي و بررسي جايگاه نسل‌هاي اول و دوم حقوق بشر در پيمان و پرداختن به جنبه‌هاي مثبت و منفي آن است. در نهايت رهيافت اصلي پژوهش در اين نكته نهفته است كه عليرغم آنكه پيمان، سندي غير الزام‌آور است اما تأكيد مجدد بر قواعد نسل‌هاي مختلف حقوق بشري مطروحه در ديگر اسناد بنيادين منجر به آن گرديده كه مفاد عرفي آن براي دولت‌ها لازم‌الاجرا باشد.

Historically, the framework for the Global Compact on Migration is founded in UN development, in particular Goal 10.7 of the Sustainable Development Agenda 2030. The Global Compact on Migration (2018) as the first attempt to provide international migration governance with a comprehensive framework seeks to introduce correctives hereto, and facilitate orderly, safe, regular and responsible migration and mobility of people, including through the implementation of planned and well managed migration policies. It insists on realigning state practices with internationally agreed standards. This paper seeks to explain the legal nature of the Compact and analyze the position of first and second generations of human rights in it, at the same time express the proponents and opponents view.s Finally, the main approach of this paper is that, although the compact is non-binding but the emphasis on the rules of different generations of human rights mentioned in other fundamental documents in the form of Global Compact has led to its customary provisions binding to States.