بررسي آگاهي كشاورزان نسبت به تغيير اقليم در مناطق روستايي ساحلي پيرامون درياچه طشك و بختگان

پديده تغيير اقليم اثرات منفي زيادي را بر سيستم هاي مختلف از جمله منابع آب، محيط زيست، صنعت، بهداشت، كشاورزي و كليه سيستم هايي كه در كنش با سيستم اقليم مي باشند مي گذارد در اين ميان سيستم منابع آب از اصلي ترين آن‌ها به شمار مي رود كه نقش اساسي در زندگي مردم در مناطق روستايي دارد. در اين راستا هدف تحقيق حاضر ارزيابي ميزان آگاهي كشاورزان نسبت به تغيير اقليم در مناطق روستايي پيرامون درياچه طشك و بختگان در استان فارس مي باشد. اين تحقيق به روش توصيفي- تحليلي انجام شده است. جامعه آماري تحقيق حاضر، را تمامي 17 روستاي تا شعاع 3 كيلومتري پيرامون درياچه طشك و بختگان با 2522 خانوار كه به فعاليت كشاورزي مشغول مي باشند را تشكيل مي دهد، كه با استفاده از فرمول كوكران سطح خطاي 0.5 درصد تعداد 333 خانوار به عنوان جامعه نمونه انتخاب گرديد. براي تحقق اهداف مورد نظر، ضمن مطالعات اسنادي، طيف گسترده‌اي از شاخص ها در چارچوب مطالعات ميداني (تكميل پرسش نامه ها، فرم‌هاي مشاهدات ميداني) مورد بررسي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي كندال، اسپيرمن و T تك نمونه اي در نرم افزار SPSS استفاده گرديده است. يافته‌هاي پژوهش مؤيد آن است كه، كشاورزان منطقه با ميانگين 4.47 و سطح معناداري 0.000 داراي بيشترين آگاهي و شناخت نسبت به تغيير اقليم در منطقه مورد مطالعه مي باشند. نتايج آزمون ضريب همبستگي كندال نشان داد كه بين ميزان اثرات منفي تغيير اقليم و طبقات فاصله روستاها از درياچه طشك و بختگان با توجه به مقدار ضريب همبستگي كندال (0/060-) و سطح خطاي كمتر از 0.01 درصد، رابطه منفي معناداري وجود دارد. همچنين نتايج آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن نشان داد كه بين ميزان آگاهي كشاورزان از تغيير اقليم و ميزان استفاده از استراتژي هاي سازگار با تغيير اقليم با‌توجه به ضريب همبستگي (0.197) و سطح خطاي كمتر از 0.01 درصد رابطه مثبت معناداري وجود دارد.