سنجش و ارزيابي كيفيت ذهني زندگي در شهرهاي ساحلي مطالعه موردي: بندرامام خميني

كيفيت زندگي، مفهومي است كه در سال‌هاي اخير، به‌دليل نقشي كه در سلامت روان افراد دارد، اهميـت بسـزايي يافته است. مطالعات كيفيت زندگي ‌‌مي‌تواند به شناسايي نواحي مسئله دار، علل نارضايتي مردم، اولويت‌هاي شهروندان در زندگي، تأثير فاكتورهاي اجتماعي ـ جمعيتي بر كيفيت زندگي و پايش و ارزيابي كارايي سياست‌‌ها و استراتژي‌‌ها در زمينه‌ي كيفيت زندگي كمك كند. با‌توجه به آنچه گفته شـد، هـدف اصـلي پـژوهش حاضر، تعيين شاخص‌‌ها و ارزيابي و سنجش كيفيت زندگي از بعد ذهني در شهر بندر امام خميني (ره) مي‌باشد. اين مطالعه از نوع «توصيفي – تحليلي» است كه داده‌‌هاي مورد نياز آن از طريق تكميل سياهۀ اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامۀ بسط يافتۀ كيفيت زندگي به وسيلۀ ساكنان 5 محله منتخب (فرهنگيان، 250 دستگاه، صد دستگاه، فاز يك و شهرك مقداد) و همچنين مطالعات پيمايشي به دست آمده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران و با در نظر گرفتن حداكثر ناهمگني(p=q 0.5)، برابر با 436 نفر برآورد شده، كه اعضاي آن به صورت تصادفي از ساكنان پنج محله منتخب انتخاب شدند. داده‌‌ها با استفاده از روش سلسله مراتبي وزن دهي شدند، سپس با استفاده از روش تشابه به حل ايده آل فازي تحليل شد و به منظور تشخيص گروه‌‌هاي همگن براي تعيين سطح رضايت در محلات، از روش تحليل خوشه‌اي بهره گرفته شد. نتايج نشان ‌‌مي‌دهد كه محله فرهنگيان، در بيشتر سنجه‌‌هاي كيفيت زندگي از وضعيت بهتري نسبت به ساير محلات برخوردار ‌‌مي‌باشد. اما به‌طور كلي از نظر شاخص‌هاي تركيبي كيفيت زندگي تفاوت چنداني بين محلات وجود ندارد.