اثر ادنوتانسيلكتومي بر علايم كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي و نقص توجه

زمينه و هدف: هيپرتروفي مزمن لوزه‌هاي آدنوئيد، شايع‌ترين علت آپنه خواب در كودكان است و مي‌تواند زمينه‌ساز اختلالات رفتاري متعدد در كودكان باشد. اختلال بيش فعالي و نقص توجه (attention deficit hyperactivity disorder: ADHD) نوعي اختلال هتروژن است و نتيجه شرايط بيولوژيكي، اجتماعي و رواني متعدد است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر ادنوتانسيلكتومي بر علايم كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي و نقص توجه قبل و شش ماه پس از جراحي انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي تحليلي روي 37 كودك دچار هايپرتروفي آدنوييد مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني پنجم آذر گرگان در سال 1397 انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌اي دو قسمتي در بخش اول شامل اطلاعات شخصي (سن، جنس) و در بخش دوم شامل فهرست مهارت‌ها و مشكلات بود. بيماران در سه حوزه بيش فعالي، بي توجهي و تكانشگري بر اساس 18 معيار DSM (diagnostic and statistical manual of mental disorders) قرار داده شدند. پس از دريافت رضايت كتبي از والدين و رعايت ضوابط، پرسشنامه به طور مستقيم توسط مجري پروژه (كارورزان) تكميل و اطلاعات توسط والدين فرزندان جمع‌آوري شد. از پرسشنامه توانايي‌ها و مشكلات (Strengths and Difficulties Questionnaire: SDQ) براي ارزيابي كودكان قبل و ششماه بعد از انجام جراحي آدنوتونسيلكتومي استفاده شد. يافته‌ها: در ارزيابي تغييرات نمرات آزمون SDQ پيش و پس از انجام آدنوتونسيلكتومي مشاهده شد كه ميانگين و انحراف معيار نمرات زير واحدهاي اختلالات احساسي، اختلال سلوك، بيش فعالي، اختلال توجه و اختلال اجتماعي ميانگين نمره آزمون بهبود يافته و از نظر آماري اختلاف معني‌داري قبل و بعد از آدنوتانسيلكتومي مشاهده شد (P 0.05). نتيجه‌گيري: آدنوتونسيلكتومي مي‌تواند نمره SDQ را به ميزان قابل توجهي كاهش دهد. بنابراين در كودكان مبتلا به بيش فعالي، يك اختلال پزشكي از جمله هيپرتروفي آدنوئيد مي‌تواند باعث بروز، تشديد و تداوم بيماري شود و درمان مناسب مي‌تواند عامل اصلي در كنترل شدت علايم و حتي بهبود نسبي بيماري باشد.