كنترل پاسچر در سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفيف بعد از تمرينات پيلاتس: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: يكي از شايع‌ترين تظاهرات افراد مبتلا به اختلال شناخت خفيف، افزايش در نوسان پاسچر و افتادن است. اين مطالعه به منظور كنترل پاسچر در سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفيف بعد از تمرينات پيلاتس انجام شد. روش بررسي: اين كارآزمايي باليني روي 30 زن مبتلا به اختلال شناخت خفيف مراجعه كننده به مركز تحقيقات سالمندان استان كرمانشاه در سال 1398 انجام شد. آزمودني‌ها به روش نمونه گيري در دسترس شركت كردند و به شيوه تصادفي در دو گروه 15 نفري كنترل و تمرينات پيلاتس قرار گرفتند. گروه تمرين پيلاتس به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت يك ساعت تمرين انجام دادند. كنترل پاسچر آزمودني‌ها قبل و پس از انجام تمرينات منتخب مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: در گروه مداخله تفاوت معني‌داري در امتيازات كسب شده بين گروه پيش آزمون و پس آزمون در مساحت و مسافت محدوده نوسان مركز فشار بدن در حالت چشم باز و بسته وجود داشت (P 0.05). ميانگين نوسان پاسچر (مساحت و مسافت محدوده نوسان مركز فشار بدن در حالت چشم باز و چشم بسته)، بعد از 8 هفته تمرينات پيلاتس در گروه مداخله كاهش معني‌داري در مقايسه با گروه كنترل يافت (P 0.05). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرينات پيلاتس در بهبود كنترل پاسچر در سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفيف موثر است.