زنان كارآفرين و ورود موفقيت‏آميز به حوزه كارآفريني اجتماعي: ارائۀ يك مدل نظري

امروزه زنان نيز براي رفع نيازهاي اجتماعي در حوزه كسب‌وكار، به‌اندازه مردان كار مي‌كنند اما محيط كاري تلويحاً مردانه شركت‌ها، دستيابي به اهداف اجتماعي را بسيار دشوار نموده است. در اين راستا حركت به‌سوي كارآفريني اجتماعي مي‌تواند بهترين ابزار براي يك رقابت برابر باشد. هدف اصلي پژوهش حاضر شناسايي پيشران‌هاي ورود موفق زنان كارآفرين به حوزه كارآفريني اجتماعي است. رويكرد اين پژوهش كيفي، ازنظر هدف كاربردي و ازنظر ماهيت و روش توصيفي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش را صاحب‌نظران، دست‌اندركاران و خبرگان حوزه‌هاي مرتبط با كارآفريني اجتماعي به‌خصوص كارآفريني زنان با 5 سال سابقه كاري مفيد تشكيل مي‌دهند كه با روش غير احتمالي گلوله برفي و از طريق مصاحبه با 14 نفر اشباع نظري حاصل‌شده است. روش تجزيه تحليل داده‌ها با توجه به استراتژي پژوهش تحليل مضمون مي‌باشد كه درنتيجه 56 شاخص اوليه، 37 كد گزينشي، 7 تم فرعي و 3 تم اصلي برچسب‌گذاري گرديد. نتايج نشان مي‌دهد بر ورود موفق زنان كارآفرين به حوزه كارآفريني اجتماعي مي‌بايست به عوامل «توانمندسازي چندگانه» با شاخص‌هاي «تحريك‌كننده‌ها» و «تسهيل گر» و عوامل «ظرفيت‌سازي پويا» كه دربرگيرنده «تثبيت‌كننده‌ها» و «بسترسازي» است توجه نمود؛ زيرا اين اقدامات موجب «خلق ارزش اجتماعي» از طريق «حمايت سازها»، «هنجارهاي اجتماعي» و «هم‌افزايي اجتماعي» مي‌شود.