تاثير پيچان رودها بر غلظت بار معلق و دامنه نوسانات سطح آب-مطالعه موردي رودخانه اروند

اروندرود مهمترين رودخانه مرزي ايران است و عميق ترين نقطه رودخانه، مرز ايران و عراق را تعيين مي كند. لذا همواره جا به جايي اين خط و تغيير مسير رودخانه، بر اثر فرسايش و رسوب گذاري، مورد توجه بوده است. در مناطقي كه جريان به تبعيت از شيب رودخانه مجبور به تغيير جهت مي شود تنش زيادي به جداره هاي رودخانه وارد مي كند و كاهش شديدتر دامنه موج جزرومدي، افزايش فرسايش، و افزايش بار معلق آب در عبور از پيچ رودخانه ها را به دنبال دارد. براي بررسي اين امر، از مدل سه بعدي هيدروديناميكي مايك21.3 استفاده شده است. اين مدل، بر اساس رويكرد مش-بندي مثلثي، و برمبناي حل عددي ۲و۳ بعدي معادلات ميانگين ناويه-استوكس براي حالت بدون تراكم پذير با در نظرگرفتن تقريب بوزينسك و فشار هيدرواستاتيك بنا شده است. با استفاده از نتايج اندازه گيري هاي ميداني، نوسان سطح آب، سرعت جريان، و غلظت بار معلق در طول رودخانه واسنجي و صحت سنجي شده، به نحوي كه نتيجه‌ي آزمون خطا يابي جذر ميانگين مربعات براي نوسان سطح آب در فاو 0.16 به دست آمده است و مقدار خوبي محسوب مي شود. نتايج نشان مي دهند در مسير مستقيم رودخانه به فاصله 17 كيلومتر بين آبادان تا خسرو آباد ارتفاع نوسان سطح آب 18% و غلظت بار معلق رودخانه 3.8% افزوده شده است در حالي كه در فاصله هاي غير مستقيم كوتاه تر، با دو پيچ، ارتفاع نوسان سطح آب 22% و غلظت بار معلق رودخانه 15% افزوده شده است.