سرقت و مالكيت فكري در فقه آهل بيت (ع)

سرقت و ماليكيت فكري در فقه اهل بيت (ع) ؛ موضوعي است كه در اين نوشتار مورد پژوهش قرار گرفته است؛ پژوهش ابتدا به تبيين مفاهيم مفردات بحث پرداخته سپس براي تنقيح موضوع مورد بحث به تحليل آثار عيني و معنوي فرآورده هاي فكري پرداخته با قبول مالكيت در آثار عيني؛ آثار معنوي در فرآورده هاي فكري را به عنوان موضوع اصلي مورد تحقيق در فقه اهل بيت عليهم السلام تشخيص داده است. آنگاه به سراغ ديدگاهاي فقهاي اماميه در زمينه مالكيت فكري رفته؛ ديدگاه متفاوت فقهاي عظام را در سه دسته اي : مخالفان مالكيت فكري، موافقان مالكيت فكري و قايلان به تفصيل مورد نقد و بررسي قرار داده؛ ديدگاه قايلان به تفصيل را به حيث ديدگاه مختار برگزيده ودر پايان به اين نتيجه نايل گرديده است: كه نسبت به مالكيت فكري بايد قايل به تفصيل باشيم ؛ يعني در زمينه آثار و تاليفات داخلي جهت رعايت امانت وپشتيباني از روند رشد علمي جامعه و پيش گيري از تقلب در مراكز آموزشي ومطبوعاتي بايد مالكيت فكري محترم بشماريم و براي صاحبان اثر حق امتيازي قايل شويم واما نسبت به آثار و ابزار مختلف مطبوعاتي وصنعتي وارداتي براي شكست وجهه انحصار طلبي سود جويان جهان كه از مقدس ترين ميراث مشترك بشر يعني علم وصنعت بايد هيچ حق امتيازي براي آنها در نظر گرفته نشود ونيروهاي جوان وكار آمد جهان اسلام به خصوص جمهوري اسلامي بايد با تلاش پيگير با تجزيه وتحليل اسرار ساخت وساز آنها را كشف نمايند و در هر دو صورت عنوان سرقت اصطلاحي بر مالكيت فكري صادق نبوده بلكه كار كساني( كه آثار ديگران را به خود نسبت مي دهند) را تنها مي توان لغتاً سرقت ناميد

No abstract