نشانگان تكنولوژي و رشد اشتغال‌زا در ايران: مورد كاوي صنايع توليدي

Technology and Employment Growth Syndrome in Iran: The Case of Manufacturing Industry

متوسط نرخ رشد اقتصادي ايران در چهار دهه گذشته عددي مثبت بوده است؛ در حالي‌كه، در طي اين چهار دهه نرخ بيكاري بطور متوسط افزايش پيدا كرده است. بنابراين، مسئله‌ي اصلي در اين مطالعه، عدم افزايش نرخ اشتغال متناسب با نرخ رشد اقتصادي است. براي اين منظور، در ابتدا، با استفاده از روش آسيب شناسي رشد اشتغال‌زا به بررسي چالش رشد همراه با اشتغال پرداخته شده است. يكي از مهم‌ترين محدوديت‌هاي رشد اشتغال‌زا، عامل تكنولوژي تشخيص داده شده است. سپس با استفاده از روش رگرسيون كوانتايل و داده‌هاي مربوط به شاخص تكنولوژي، شاخص كشش اشتغال‌زايي رشد و شاخص پايداري در بهبود تكنولوژي، تأثير تكنولوژي بر كشش اشتغال‌زايي رشد طي دوره زماني 1369:1-1398:4، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه در دهك‌هاي ابتدايي، تاثير تكنولوژي و پايداري در بهبود تكنولوژي بر كشش اشتغال‌زايي رشد بيش از دهك‌هاي پاياني است. و نيز در سالهاي اخير با بهبود تكنولوژي، توليد افزايش و اشتغال كاهش يافته است. بنابراين بايد در كنار بهبود تكنولوژي به مسئله سازگار نمودن نيروي كار از كانال آموزش و مهارت افزايي با تغييرات تكنولوژي، توجه و تأكيد گردد تا بتوان علاوه‌بر افزايش اشتغال، همراستا با بهبود تكنولوژي، از سرريزها و اثرهاي بازدهي به مقياس تكنولوژي در جهت حركت به سمت توليد انبوه و افزايش توليد و اشتغال، بهره برد.

The average economic growth rate of Iran over the past four decades has been a positive number; Meanwhile, the unemployment rate has risen on the average over the past four decades. Therefore, the main issue in this study is that the employment rate has not been increased in proportion to the economic growth rate. For this purpose, first, using the pathological method of employment growth, the challenge of growth associated with employment has been investigated. One of the most important constraints on job growth is the technology factor. Then, using quantitative regression quantitative method and data related to technology index, employment growth elasticity index and sustainability index in technology improvement, the effect of technology on employment growth elasticity during the period 1990:1-2020:4, has been investigated. The results show that in the primary deciles, the impact of technology and sustainability in technology improvement on employment elasticity is higher than in the final deciles. Also, in recent years, with the improvement of technology, production has increased, and employment has decreased. Therefore, in addition to improving technology, the issue of adapting the labor force through training and skills enhancement channels with technology changes should be considered and emphasized.