بازبيني فرضيه نفرين منابع با استفاده از شبيه‌سازي پويا

Revisiting the Natural Resource Curse Hypothesis Using Dynamic Simulation

ارتباط منفي ميان رشد اقتصادي و ثروت منابع طبيعي در ادبيات توسعه اقتصادي به فرضيه «نفرين منابع» معروف شده است. تا كنون مطالعات اقتصادسنجي بسياري اين فرضيه را آزموده‌اند اما نتايج قاطعي مبني بر رد يا قبول آن به دست نيامده است. دليل اصلي اين امر پيچيدگي‌هاي پوياي مساله و عدم استفاده از ابزارهاي تحليلي مناسب است. اين مقاله با ارايه يك الگوي پوياشناسي سيستمي نظري به اين پرسش اساسي پرداخته كه آيا ثروت منابع «نفرين» است يا «موهبت». نتايج شبيه‌سازي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد كه احتمال اين كه ثروت منابع به رشد اقتصادي پايين و توسعه نيافتگي بيانجامد بسيار ناچيز است. اين احتمال اما در كوتاه‌مدت قوي‌تر است تا در بلندمدت. ضعيف‌تر شدن نهادهاي اجتماعي و سياسي مي‌تواند اثرات منفي ثروت منابع را افزايش دهد. نتايج همچنين نشان مي‌دهد كه درآمد حاصل از صادرات منابع مانند كالاهاي معمولي يا درآمد شخصي از قانون نزولي بودن مطلوبيت نهايي پيروي مي‌كند.

The negative correlation between economic growth and the natural resources endowment is called the "curse of resources" or "paradox of plenty" in the development economics literature. So far, many econometric studies have tested this hypothesis, but without any decisive conclusion. The main reason for this is due to the dynamic complexity of the problem. This paper presents a theoretical system dynamics model to address the fundamental question of whether natural resources endowment is a "curse" or "blessings". The model's simulation results reveal that the probability of natural resource wealth hindering economic growth, thus undermining socioeconomic development, is negligible. This probability is stronger in the short term rather than in the long run. Further, weak social and political institutions can increase the adverse effects of natural resource wealth. It is also shown that, similar to ordinary goods or personal income, revenues from resource exports follow the law of diminishing marginal utility.