مطالعۀ تطبيقي پوچي و شيء وارگي در دو رمان بيگانه اثر آلبركامو و بوف كور اثر صادق هدايت

پوچي مفهومي است مهم كه در آثار بسياري از انديشمندان دوران مدرن مطرح شده است؛ از جمله آلبر كامو در آثار خود به اين مفهوم كرده و به مفاهيمي همچون عصيان، تكرار و مرگ نيز پرداخته است. رمان بيگانه يكي از اصلي‌ترين آثار كامو است كه در آن به مفهوم پوچي در بطن زندگي مدرن توجه شده است. گفتني است كه مفهوم شي ءوارگي با پوچي تفاوت‌هاي مهم و اساسي دارد. نگارندگان در اين تحقيق به بررسي و مطالعۀ تطبيقي مفهوم پوچي با شي ءوارگي در دو اثر بيگانه ي آلبر كامو و بوف كور صادق هدايت پرداخته‌اند. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه اگرچه رمان بوف كور صادق هدايت اثري برجسته است، متني پوچ‌گرايانه قلمداد نمي شود و بيشتر مي‌توان آن را اثري در وضعيت شي ءوارگي تحليل و بررسي نمود. اين درحالي است كه بيگانه ي آلبر كامو را مي‌توان نمونۀ كامل اثر پوچ‌گرايانه معرفي كرد. به نظر مي‌رسد معمولاً خوانندگان و حتي منتقدان بين مفهوم پوچي و شي ءوارگي دچار سوء تعبير و اشتباه مي‌شوند. هرقدر كه پوچي مفهومي ايجابي و داراي كنش فعال و بينش روشن در گفت وگو با ديگر آثار و تفكرات است، شي ءوارگي مفهومي جبري، سلبي و فاقد بينش و كنش مشخص با ديگر تفكرات و موضوعات است.