بررسي ويژگيهاي سبكي «غُرَرِ دُرَر» حسيني سمرقندي

زمينه و هدف: كتاب «غررِ درر»، اثر ابوالبركات حسيني سمرقندي (زنده در نيمۀ دوم قرن پنجم هجري)، يكي از متون ادبي - اخلاقي است كه با وجود دارا بودن حكايات آموزنده از صدر اسلام و گفتار بزرگان اُمّت از پيامبر و صحابه و امامان گرفته تا اوليا و مشايخ، متأسفانه با گذشت قرنها از نگارش آن و داشتن نسخه‌هاي خطّي ارزشمند، تا كنون تصحيح و منتشر نشده است. هدف اين پژوهش بررسي ويژگيهاي سبكي اين كتاب در سه سطح زباني، ادبي و فكري است. روش مطالعه: پژوهش حاضر با روش تحقيق «توصيفي - تحليلي» و ابزار «كتابخانه‌اي» انجام شده است. يافته‌ها: با بررسي مشايخ و استادان روايت وي و دورۀ حيات و سال فوت آنها و شخصيتهايي كه در كتاب از آنها ياد شده، پي برده شد كه نويسندۀ «غررِ درر» در قرن پنجم هجري بدنيا آمده است. با بررسي ويژگيهاي سبكي كتاب، روشن شد كه نويسنده در نگارش كتاب، پايش را از زبان معيار آن دوره، فراتر نگذاشته است. نتيجه‌گيري: نثر كتاب، ساده و مرسل است، به دور از صنايع و قيود لفظي خاص و رها از هرگونه تصنّع و تكلّفي. از نظر اعتقادي و كلامي نيز ميتوان حسيني سمرقندي را «صوفيِ سنّي‏مذهبِ ماتُريدي» دانست كه ارادت ويژه‌اي به اهل بيت پيامبر - عليهم السلام - داشته است. كتاب از لحاظ ساختار و محتوا به سبك «تنبيه الغافلين» ابوالليث سمرقندي تدوين شده است.