بررسي وضعيت بهره‌برداري از منابع آب زيرزميني دشت ابهر و تعيين حداكثر عمق كف شكني چاه‌ها

محدوديت منابع آب شيرين در كشور ما و نياز روزافزون به منابع آبي پايدار موجب توجه ويژه به آب‌هاي زيرزميني شده است. اين در حالي است كه تجديد‌پذيري آبخوان‌ها در اثر خشك‌سالي و تغييرات اقليمي كاهش يافته است. منابع آب زيرزميني دشت ابهر تأمين كننده نياز عمده شهرستان‌هاي ابهر و خرمدره، در اثر حفر چاه‌هاي متعدد، با افت سطح ايستابي چشم‌گيري مواجه گشته و در نتيجه كف شكني چاه‌ها به عنوان راهكار مورد استفاده قرار گرفته است. در اين پژوهش منابع آب زيرزميني دشت ابهر به منظور تعيين حداكثر عمق كف شكني چاه‌ها بررسي گرديده است. بدين منظور، حجم آبخوان دشت ابهر با استفاده از نرم‌افزار ArcGIS تعيين شد. براساس وضعيت فعلي دشت و سياست‌هاي مديريت منابع آب آن، سه سناريوي پيش‌بيني وضعيت آينده آبخوان دشت تهيه و مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج هر سه سناريو نشان مي‌دهد در صورت ادامه رويه بهره‌برداري فعلي، قسمت وسيعي از بخش غربي دشت طي 25 سال آينده كاملاً خشك شده و وسعت اشباع آبخوان به 65 درصد اندازه فعلي كاهش خواهد يافت. نتايج حاصل بيانگر نقش مؤثر محدود ساختن عمق چاه‌هاي كشاورزي به عنوان يك راهبرد مديريتي در جلوگيري از خشك شدن آبخوان و كند شدن روند كاهش وسعت اشباع آن مي‌باشد.