بررسي امكان استفاده از رواناب هاي سطحي در شهر مشهد

يكي از مهمترين اثرات تغيير كاربري اراضي و تبديل حوضه‌هاي طبيعي به شهري، كاهش سطوح نفوذپذير و در نتيجه افزايش احتمال وقوع سيلاب‌هاي شهري و آبگرفتگي معابر در هنگام بارندگي مي‌باشد. با توجه به افزايش بي‌سابقه وسعت شهر مشهد در سال‌هاي اخير و به دنبال آن افزايش پتانسيل رواناب ناشي از بارندگي‌ها از يك طرف و كمبود جدي منابع آب از طرف ديگر، انجام يك مطالعه جامع در ارتباط با رواناب‌هاي سطحي در شهر مشهد و چگونگي مديريت آنها ضرورت جدي پيدا كرده‌است. در اين تحقيق، پس از انجام حوضه‌بندي با توجه به اطلاعات موجود ابتدا فرآيند بارش-رواناب با استفاده از مدل HEC-HMS براي بخشي از زيرحوضه‌هاي شهري و طبيعي مشهد واسنجي و سپس حجم رواناب براي كل شهر محاسبه گرديده و در نهايت چگونگي مديريت و امكان فني و اقتصادي بويژه ذخيره رواناب توليد شده جهت استفاده در فضاي سبز بررسي شده‌است. نتايج بدست آمده از تحقيق حاضر نشان مي‌دهد كه علي رغم حجم بالاي رواناب توليد شده، انتظار حل مشكل صرفاً با احداث مخزن ذخيره به دليل محدوديت‌هاي مكاني به جز در چند نقطه محدود چندان قابل توجيه نيست. به عبارت ديگر نسبت هزينه لازم براي ذخيره و استفاده هر متر مكعب رواناب بسيار بالا و غير اقتصادي است. لذا رويكرد اصلي استفاده از پتانسيل درياچه ها و مخازن موجود و استفاده از ذخيره‌ رواناب حوضه بند گلستان در 5 كيلومتري جنوب غرب مشهد مي‌باشد.