چارچوب همكاري‌هاي فناورانه ميان مجموعه يكپارچه‌ساز با ساير بازيگران شبكه‌هاي نوآوري سامانه‌هاي محصول‌پيچيده

سامانه‌هاي محصول‌پيچيده يكي از عوامل ايجاد مزيت رقابتي در اقتصاد مدرن است. ويژگي‌هايي مانند ساختار شبكه‌اي و حضور بازيگران متعدد با زمينه‌هاي دانشي متنوع، سبب مي‌شود تا سازمان يكپارچه ساز يا هاب الگوهاي همكاري متفاوتي را در مواجهه با هر يك از بازيگران انتخاب كند. اين مقاله در پي پاسخ به اين سؤال است كه بر اساس ويژگي‌هاي مختلف مرتبط با هر يك از بازيگران، محتواي دانش و فناوري مورد تعامل و ساير ويژگي‌هاي ارتباطي ميان طرفين، كدام يك از الگوهاي همكاري فناورانه در اين شبكه‌ها پيشنهاد مي‌شود. پس از مرور ادبيات، شش شاخص اصلي براي تعيين نوع همكاري فناورانه با سه گروه بازيگر اصلي شامل شركت‌هاي بزرگ و متوسط صنعتي، شركت‌هاي نوپاي فناوري محور و دانشگاه‌ها و مراكز تحقيقاتي شناسايي شد. سپس شش روش اصلي در همكاري‌هاي سازمان يكپارچه‏ساز با ساير بازيگران شامل برون‌سپاري، ليسانس، اتحاد راهبردي، تحقيق و توسعه مشترك، سرمايه‌گذاري مشترك و ادغام و اكتساب مدنظر قرار گرفت. در نهايت با استفاده از روش تحليل مد خوشه‌اي و محاسبه ضريب توافق دروني، الگوي پيشنهادي براي همكاري بر اساس وضعيت همكاري در هر يك از شاخص‌هاي شش‌گانه مشخص شد.