استفاده از روش پاسخ سطح و طراحي مركب مركزي در بهينه سازي قندسازي از دورريز هرس درخت سپيدار در فرايند بيواتانول به روش هيدروليز با اسيد رقيق

محدود بودن منابع سوخت هاي فسيلي و نياز روزافزون به سوخت، آلودگي هوا و نياز به سوخت هاي سبز باعث شده تا بيواتانول به عنوان انرژي تجديد شونده مورد توجه قرار گيرد. اين سوخت به طور عمده از گياهان و فراورده هاي زراعي توليد مي شود. به منظور تعيين پارامتر هاي مؤثر بر توليد شكر قابل تخمير از هيدروليز اسيد رقيق دورريزهاي درخت سپيدار در فرايند بيواتانول از روش پاسخ سطح و طراحي مركب مركزي استفاده شد. چوب درخت نخست با آب مقطر شسته شده و در معرض هوا و نور خورشيد خشك شده و توسط آسياب ديسكي ارتعاشي تا 50 ميكرومتر آسياب و در پلاستيك هاي زيپ دار در هواي اتاق نگهداري شد و سپس در دماهاي معين در محلول اسيدي در اتوكلاو به مدت تعيين شده گرما داده شد. به براي بررسي تأثير سه متغير اصلي  غلظت اسيد، دما  و زمان بر روي شكر قابل تخمير توليد شده دما در 3 سطح 140، 160، و 180 درجه سلسيوس غلظت اسيد در 3 سطح 0.5، 1 ، و 1.5 درصد و زمان در 3 سطح 5، 10، و 15 دقيقه به عنوان پايه انتخاب شد. با استفاده از آزمايش هاي كيفي موليش، بارفورد و ريزرسينال تركيب عمده فراورده ي صاف شده گلوگز تشخيص داده شد. غلظت گلوكز با استفاده از روش لين انيون اندازه گيري و به وسيله يك معادله دو مجذوري مدل شد. نتيجه ها نشان داد كه توليد گلوكز در  بازه ي تعريف شده بيش تر تحت تأثير توان دوم دما و سپس  غلظت اسيد وبه مقدار كم تر  تحت تأثير زمان است. در دما و غلظت بالاي اسيد و زمان متوسط مي توان بيش ترين فراورده ي گلوكز را توليد نمود.