بررسي اثر ريزساختار پيش‌پليمر و نسبت واكنشگرها بر ساختار و ويژگي‌هاي پلي‌بوتا‌دي‌ان نيترودارشده با انتهاي هيدروكسيل (NitroHTPB)

پلي‌بوتادي‌ان با انتهاي هيدروكسيل (HTPB) به عنوان چسب كامپوزيت‌هاي پرانرژي، به‌طور گسترده‌اي مورد استفاده قرار گرفته است. اين جسب خنثي 10 تا 15% وزني اين تركيب ها را شامل مي‌شود كه درصورت پرانرژي شدن، محتواي انرژي را افزايش داده و خواص فيزيكي و شيمياييHTPBاوليه نيز تا حدود زيادي حفظ مي‌شود. اتصال عامليت نيترو به زنجيره اصلي HTPB (نيترودار كردن) يك روش مناسب براي پرانرژي كردن آن مي‌باشد. روش‌هاي مرسوم نيتراسيون مانند استفاده از مخلوط اسيدها، دي‌نيتروژن پنتوكسيد و نيترومركوراسيون دمركوراسيون، سبب تخريب زنجير اصليHTPB  مي‌شوند. در اين پژوهش، از روش جديد نيترودار كردن با معرف نيتريل يديد براي عامل دار كردن HTPB با گروه‌هاي نيترو استفاده شده است كه طي آن پيوندهاي دوگانه و زنجير اصلي رزين دچار تخريب نمي‌شود. به منظور حفظ ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي يگانه HTPB، ميزان نيترودار كردن به 10 تا 15% از پيوندهاي دوگانه محدود مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي اثر ريزساختار پيش‌پليمرHTPB و نسبت واكنشگرهاي استفاده شده بر فرايند نيترودار كردن و ساختارHTPB  است. بدين منظور، چهار نمونه پلي‌بوتادي‌ان نيترودار شده با انتهاي هيدروكسيل (NitroHTPB) از دو نوع HTPB با ريزساختارهاي متفاوت و با استفاده از دو نسبت گوناگون از واكنشگرها سنتز شد. سپس نمونه ها با استفاده از آزمون‌هاي FTIR و 1HNMR مشخصه‌يابي شدند و پارامترهايي مانند درصد نيترودار كردن، ريزساختار و رفتار رئولوژيكي آن‌ها مورد مقايسه و بررسي قرار گرفت. مطابق نتيجه ها، رزين‌هاي سنتزشده از  HTPBبا وزن مولكولي پايين‌تر و داراي ريزساختار ترانس بيش تر، در يك نسبت ثابت از واكنشگرها و شرايط محيطي، به ترتيب فراورده هايي با گرانروي پايين‌تر و داراي درصد نيترو بالاتر به دست مي‌دهند. همچنين نمونه‌هايي با درصد نيترو بالاتر، داراي گرانروي بالاتر و پات‌لايف كم تري هستند. با در نظر گرفتن همه پارامترها، مي‌توان ادعا نمود كه رزين NHA1 با ميزان نيترودار كردن 2/12% از ميان رزين‌هاي سنتز شده (با درصدهاي نيترو به ميزان 1/3، 1/4، 2/12 و 6/17%)، پتانسيل مناسبي براي استفاده به‌عنوان چسب در كامپوزيت‌هاي پرانرژي دارد.