نقد و بررسي ديدگاه ناصر القفاري درباره پيدايش تشيّع در عصر نبوي

نحوه شكل‌‌گيري مذهب تشيع، همواره به عنوان يكي از نكات چالش‌‌برانگيز بوده است. از سويي شيعيان در طول تاريخ به اصالت مذهبي و هويت تاريخي خود از زمان رسول خدا تأكيد مي‌‌نمايند و از سوي ديگر، اهل‌‌سنّت بر اين نظرند كه مذهب شيعه در صدر اسلام جايگاهي نداشته و اين مذهب بعدها ظهور يافته است، اين نزاع و اثبات و نفي تا دوره معاصر در جريان است. يكي از محقّقان وهابي‌‌مسلك معاصر به نام دكتر ناصر عبدالله القفاري از جمله كساني است كه بخش عمده از زندگي خود را صرف نقد شيعه و تشيع نموده و اصول مذهب الشيعه الاماميه الاثني عشريه عرض و نقد، كتابي است كه حاصل تلاش او در اين زمينه است. وي در بخشي از اين اثر كوشيده است تا نظريه عدم اصالت ديني تشيع را بررسي و اثبات نمايد و براي اين مدّعا به بيان شواهد تاريخي و نظرات شيعه و سني همّت گماشته است. پژوهش حاضر كوشش نموده است تا ضمن بررسي و تحليل ادّله ناصرالقفاري، با استفاده از متون تاريخي و پيمايش كتابخانه‌‌اي، مطالب بيان‌‌شده توسط وي را در خصوص شكل‌‌گيري و پيدايش مذهب شيعه نقد و بررسي نمايد و بر اساس ادّله موجود تاريخي به اين پرسش پاسخ داده است كه آيا در زمان رسول خدا (ص) اثري از شيعه بوده است يا خير و نشأت تفكّر و مذهب شيعه به چه دوراني باز مي‌‌گردد.