مقايسه حساسيت به تنبيه و پاداش و سانحه پذيري دركودكان با نشانه‌هاي نارسايي توجه- فزون كنشي و كندگامي شناختي

حوادث چه به‌صورت عمدي و چه به‌صورت غيرعمدي يكي از مهم‌ترين علل وقوع ميليون‌ها مرگ و معلوليت كودكان در سراسر جهان به شمار رفته و بار مالي زيادي را بر سيستم بهداشتي درماني جوامع تحميل مي‌كنند. پژوهش حاضر باهدف مقايسه حساسيت به تنبيه و پاداش و سانحه پذيري در كودكان با نشانه‌هاي نارسايي توجه فزون كنشي و كندگامي شناختي انجام شد. طرح پژوهشي حاضر ازجمله طرح‌هاي توصيفي بود كه به روش همبستگي انجام پذيرفت. بدين منظور از بين جامعه آماري دانش آموزان مقطع ابتدايي شهر تبريز در سال تحصيلي 9998 تعداد 100 دانش‌آموز (50 نفر داراي نشانه‌هاي ADHD و 50 نفر داراي نشانه‌هاي SCT) به شيوه غربال گري به‌عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي مورداستفاده در پژوهش مقياس درجه‌بندي رفتار (سوانسون، نولان و پلهام، 1980)، پرسشنامه كندگامي شناختي (پني، واچبوچ، كلين، كوركوم و اسكيس، 2009)، آزمون خطرپذيري بادكنكي (لجوئز، 2002) و پرسشنامه سنجش سوانح (پترسون، سالدانا و هيبلوم، 1996) بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس چندمتغيره با استفاده از نرم‌افزار SPSS20 استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين بود كه حساسيت به پاداش و سانحه پذيري در كودكان داراي نشانه هاي ADHD و حساسيت به تنبيه در كودكان داراي نشانه هاي SCT بيشتر است. مبتني بر اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كودكان با نشانه‌هاي كندگامي شناختي علي‌رغم داشتن مشكلات توجه به دليل حساسيت بالايي كه به تنبيه دارند كمتر از كودكان با نشانه‌هاي نارسايي توجه فزون كنشي دچار حادثه مي‌شوند.