مقايسه اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد آدلري و واقعيت درماني بر خودكارآمدي دانش‌آموزان دوره اول متوسطه

اين پژوهش، با هدف مقايسه اثربخشي مشاوره گروهي با رويكرد آدلري و واقعيت درماني بر خودكارآمدي دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه مدارس دولتي شهر تهران در سال تحصيلي 991398 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي 45 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه 15 نفري قرارگرفتند. در اين پژوهش گروه آزمايش اول 10 جلسه 90 دقيقه‌اي برنامه آموزش مشاوره گروهي آدلري و گروه آزمايش دوم 10 جلسه 90 دقيقه اي برنامه آموزش مشاوره واقعيت درماني را دريافت كردند. ابزار پژوهش مقياس خودكارآمدي (شرر و كارور، 1982) بود. داده‌ ها با استفاده از روش تحليل واريانس تك متغيره، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين گروه آزمايش اول مشاوره گروهي آدلري، گروه آزمايش دوم واقعيت درماني و گروه گواه در خودكارآمدي تفاوت معني‌داري وجود دارد (0.001 P). همچنين نتايج نشان داد كه مشاوره گروهي آدلري نسبت به واقعيت درماني تاثير بيشتري بر خودكارآمدي دارد. بنابراين مي‌توان گفت كه مشاوره گروهي آدلري روشي موثر در افزايش خودكارآمدي دانش آموزان است.