طراحي و تدوين الگوي داده‌هاي شاخص در بانك اطلاعاتي برنامه‌ريزي‌‌ مسكن شهري ايران

اين پژوهش با هدف طراحي الگويي براي داده‌هاي شاخص در بانك اطلاعاتي برنامه‌ريزي‌ مسكن شهري ايران اجرا ‌شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر ماهيت روش، تركيبي از روش‌هاي كيفي با رويكرد دلفي و كمّي و به‎صورت پيمايشي تحليلي است. نخست از روش فراتركيب و مطالعه پژوهش‌هاي پيشين، شاخص‌ها و مقوله‌هاي مدنظر شناسايي و با دو دوره اجراي دلفي تأييد شدند. بخش كمّي، در جامعه 167 نفري كارشناسان و مديران مسكن اجرا شد. ابزار پژوهش در بخش فراتركيب، سياهه وارسي و در بخش دلفي و كمّي، پرسش‎نامه بود. به‌منظور تجزيه‌وتحليل كمّي آمار توصيفي و استنباطي، از نرم‌افزار اس‎پي‎اس‎اس و براي آزمون مدل نظري، از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با تحليل عاملي تأييدي در نرم‌افزار آموس استفاده شد. در اين پژوهش، عوامل مؤثر بر برنامه‏ريزي مسكن و مقوله‏هاي مرتبط به آنها دسته‎بندي و ارائه شده است. در اين دسته‎بندي، عامل مسكن و زيرساخت با 7 مقوله، عامل اقتصاد مسكن با 10 مقوله، عامل مسكن حمايتي با دو مقوله و زمين مشخص شده است. الگوي مفهومي و نهايي پژوهش نشان مي‎دهد كه داده‌هاي شاخص‌هاي شناسايي‌شده، در برنامه‌ريزي‌‌ مسكن اهميت زيادي دارند. بر اساس نتايج، تأثير هر يك از متغيرها بر برنامه‌ريزي‌‌ مسكن تأييد شد؛ در اين ميان، تأثيرگذارترين متغير، اقتصاد مسكن و كم‎تأثيرترين آن، مسكن حمايتي بود. با ايجاد بانك اطلاعاتي يا سامانه‌اي نظام‎مند بر اساس الگوي ارائه شده براي برنامه‌ريزي مسكن شهري ايران و استفاده از آن، مي‎توان ضمن درك وضعيت موجود مسكن، براي برنامه‏ريزي آن، سياست‏گذاري بهتري انجام داد.