رهايش كنترل شده زهر عقرب كمپسوبوتوس از نانوذره‌هاي كيتوزان به عنوان سامانه انتقال آنتي‌ژن

نانوذره هاي پليمري به عنوان يكي از بهترين سامانه هاي انتقال دارو، در سال هاي اخير به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند. در اين مطالعه نانوذره هاي پليمري به روش ژله اي شدن يوني تري پلي فسفات (TPP) و كيتوزان تهيه شدند. سپس زهر عقرب كمپسوبوتوس  بر روي آن ها بارگزاري شد. ويژگي هاي فيزيكوشيميايي نانوذره هاي به دست آمده و پارامترهاي مؤثر بر آزادسازي زهر در شرايط آزمايشگاهي مورد مطالعه قرار گرفت. ريخت شناسي و ويژگي نانوذره هاي كيتوزان داراي زهر به ترتيب توسط ميكروسكوپ الكتروني نگاره (SEM) و فناوري طيف سنجي  FTIR، تعيين شد و متوسط اندازه ذره ها و پتانسيل زتا با استفاده از DLS اندازه گيري شد. فناوري FT-IR، اتصال گروه تري پلي فسفات با گروه هاي آمين كيتوزان را در نانوذره ها تأييد نمود و SEM ساختاري كروي، صاف و به تقريب همگن را براي نانوذره ها نشان داد. كپسوله كردن بهينه، با راندمان (۹8/۹۹٪) و ظرفيت بارگزاري (80/44٪)، با استفاده از محلول كيتوزان با غلظت ۲ ميلي گرم بر ميلي ليتر، نسبت جرمي كيتوزان به TPP برابر با 2 و غلظت اوليه ۵۰۰ ميكرو گرم بر ميلي ليتر زهر عقرب به دست آمد. در شرايط آزمايشگاهي، در ۸ ساعت اوليه حدود ۲۰٪ آزادسازي زهر از نانوذره ها صورت گرفت و سپس به آرامي و با سرعت ثابت در ۷۲ ساعت، رهايش ادامه مي ي ابد. بنابراين مي توان زهر عقرب كمپسوبوتوس، تثبيت شده روي نانوذره هاي كيتوزان را به عنوان يك سامانه انتقال آنتي ژن در نظر گرفت. آزادسازي ناگهاني و يك باره در مورد اين زهر ديده نمي شود و اين يكي از نقطه هاي قوت نانوذره هاي كيتوزان داراي زهر تهيه شده مي باشد، چرا كه آزاد سازي تدريجي آنتي ژن، براي تقويت سامانه ايمني بسيار داراي اهميت است.