مقايسه عملكرد اصلاح جاذب‏ هاي زئوليت و آلومينا با محلول پيپرازين براي افزايش شدت جذب گاز كربن دي‌اكسيد

در اين پژوهش جاذب هاي زئوليت x13 و آلوميناي فعال براي افزايش شدت جذب كربن دي‌اكسيد با محلول پيپرازين اصلاح يافتند. تأثير شرايط گوناگون عملياتي از جمله دما، فشار، مقدار جاذب، اندازه ذره ها و غلظت محلول پيپرازين بر فرايند جذب سطحي بررسي شد. نتيجه هاي آزمايش هاي جذب نشان داد كه با افزايش فشار و كاهش دما، ميزان جذب افزايش مي يابد و بيش ترين ميزان جذب كربن دي‌اكسيد مربوط به دماي 25 درجه سلسيوس، فشار 8 بار، مقدار يك گرم جاذب، اندازه ذره ها 200 ميكرون و غلظت 2 درصد وزني پيپرازين مي‌باشد. ظرفيت جذب براي آلوميناي فعال از مقدار 166.516 به 222.008 ميلي‌گرم بر گرم جاذب و براي زئوليت x13 از مقدار 193.844 به 242.084 ميلي‌گرم بر گرم جاذب افزايش يافت. هم چنين در حالت كلي جاذب زئوليت x13 اصلاح يافته در مقايسه با آلوميناي فعال اصلاح يافته داراي ميزان جذب بالاتري مي‌باشد ولي اصلاح سطح ميزان جذب آلوميناي فعال را بيش تر افزايش داده است. بنابراين، بر اساس نتيجه هاي اين پژوهش، جاذب‌هاي اصلاح يافته با پيپرازين كارايي بالائي براي جذب كربن دي‌اكسيد دارند.