اثر بخشي آموزش روانشناسي مثبت گرا بر انعطاف پذيري شناختي و سرسختي روانشناختي پرستاران

مقدمه: روانشناسي مثبت گرا بر شناسايي هيجان، كنترل احساسات و عواطف، ايجاد خوشبيني، مبارزه با افكار منفي و تغيير دادن تصويرهاي ذهني تاكيد مي كند. هدف اين پژوهش بررسي اثر بخشي آموزش روانشناسي مثبت گرا بر انعطاف پذيري شناختي و سرسختي روانشناختي پرستاران بود. روش كار: روش اين تحقيق نيمه تجربي و به روش پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري پژوهش حاضر را كليه ي پرستاران بيمارستان امام رضاي سيرجان در سال 1398 تشكيل دادند. نمونه ي پژوهش شامل 40 نفر كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه هاي انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) و سرسختي روانشناختي كوباسا (1979) قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي (هفته اي يك بار) تحت آموزش روانشناسي مثبت گرا سليگمن و همكاران (2005) قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. نمرات آزمودني‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيري تحليل شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار انعطاف پذيري شناختي در پيش آزمون در گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 32/5 ±97/82 و 16/5 ± 46/82 و در پس آزمون 14/5 ±07/94 و 89/5 ±19/83 به دست آمد (05/0 p). همچنين ميانگين و انحراف معيار در متغير سرسختي روانشناختي در پيش آزمون در گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 56/5 ± 73/68 و 17/5 ±51/68 و در پس آزمون 93/5 ±13/79 و 16/5 ±27/68 بود. بنابراين در گروه آزمايش نمره كسب شده در مقايسه با گروه كنترل تفاوت معنادار بود (05/0 p). نتيجه گيري: آموزش روانشناسي مثبت گرا بر افزايش انعطاف پذيري شناختي و سرسختي روانشناختي موثر است. بنابراين از اين نوع آموزش مي توان براي كاهش مشكلات پرستاران استفاده كرد.