ترجمه در ژانر وحشت: رمان گورستان اثر نيل گيمن و ترجمه فارسي آن

ترجمه ابزاري مناسب است كه امكان خواندن متون مختلف از جمله ادبيات وحشت را در سراسر جهان فراهم ‌مي‌كند. وينه و داربلنه (نقل در ماندي، 1391) از نظريه‌پردازاني‌اند كه راهبردهاي هفت‌گانه‌اي را براي ترجمه معرفي مي‌كنند. اين راهبردها عبارتند از: وامگيري، ترجمه تحت‌اللفظي، گرته‌برداري، تغيير شكل، تغيير بيان، معادل‌يابي، و اقتباس. ديويس (2003) براي ترجمه واژگان خاص فرهنگي هفت‌راهبرد ارائه مي‌دهد و سه‌راهبرد پانويس، صرف‌نظر‌كردن از ارجاع فرهنگي، و معادل‌يابي در ترجمه ژانر وحشت نقشي مهم دارند. در اين پژوهش، سعي ‌شده با استفاده از شيوه اسنادي‌كتابخانه‌اي، رمان گورستان (The Graveyard) اثر نيل گيمن بررسي و چالش‌هاي ترجمه ژانر وحشت در ترجمه فارسي اين اثر، بر اساس مدل نظري وينه و داربلنه و ديويس مورد مطالعه قرار‌ گيرد؛ بنابراين، پرسش‌هاي پژوهش به‌اين شرح است: مترجم از چه راهبرد‌هايي براي ترجمه اثر وحشت استفاده‌ كرده‌ است؟ آيا مترجم توانسته راهبرد‌هاي ترجمه را بر ‌اساس ويژگي‌هاي ژانر وحشت به‌كار‌ گيرد و متني با تأثير همانند متن مبدأ بيافريند؟ نتايج نشان‌داد كه مترجم از راهبرد‌هاي حذف، اقتباس، ترجمه تحت‌اللفظي، جابجايي و تغيير بيان استفاده‌ كرده ‌است. در بسياري از موارد، مترجم به‌هنگام گزينش راهبرد به‌ويژگي‌هاي ژانر وحشت توجه لازم را نداشته و همين نيز موجب شده مخاطب به‌‌هنگام خواندن متن اصلي، احساس وحشت بيشتري را تجربه ‌كند. نتايج حاصل از اين پژوهش افزون بر اينكه به‌مترجم كمك مي‌كند تا نقاط ضعف و قوت ترجمه خود را شناسايي كند، بايستگي و اهميت توجه به‌ويژگي‌هاي متن را براي مترجمان و دانشجويان رشته زبان انگليسي آشكار خواهد كرد.