مشروطه گرايي در جامعه بين المللي

Constitutionalism in the International Community

مشروطه گرايي درصدد تقييد و الزام قدرت حاكم به رعايت برخي اصول و هنجارهاي اساسي است. اين گفتمان، نخست در جوامع ملي پي گرفته شد اما پديداري برخي تحولات و مفاهيم در حقوق بين الملل معاصر، اين مسيله را مطرح ساخته كه آيا مي توان از نظريه مشروطه گرايي در جامعه بين المللي سخن گفت؟ اين مقاله با روشي توصيفي تحليلي به ارزيابي مسيله مشروطيت در جامعه بين المللي پرداخته و بر اين نظر مبتني است كه در حال حاضر، انديشه مشروطيت اختصاصي به قلمرو ملي نداشته و پا به عرصه هاي فراملي و بين المللي نيز گذاشته است. البته اين گفته به معناي انكار تفاوت در كاركرد و كارايي مشروطيت در سطوح مزبور نيست. در حقوق بين الملل معاصر، قواعد آمره به عنوان قواعدي كه از سوي جامعه بين المللي مورد شناسايي قرار مي گيرند، موجب پيدايش سلسله مراتبي هنجاري در نظام حقوق بين الملل شده اند؛ به گونه اي كه اعتبار ديگر مقررات مشروط به عدم مغايرت با اين اصول مي گردد. علي رغم طرح مفاهيمي شبه اساسي در حقوق بين الملل، نامتعين بودن مصاديق آنها و از آن مهم تر، نامعين بودن مرجعي كه در زمينه احراز، اجرا يا تضمين آنها فصل الخطاب باشد موجب شده است تا اين مفاهيم از كارايي و كارآمدي لازم برخوردار نباشند.

The constitutionalism theory attempts as a means to limiting the powers of government and to constrained constituent power to protect certain fundamental values that are well defined. This theory primarily be traced back and legitimated through the national’s Constitution but contemporary developments in international law surrounding the question of this idea can be plausible beyond domestic level or not. This article with descriptive and analytical approach evaluates the issue of constitutionalism at the national and international levels. The main idea in this article is that the constitutionalism is not is not belong to the national arena but also it’s stepped into supranational and international fields, though, this is not deny the differences in function and efficiency of constitutionalism in such levels. International law has developed several concepts such as jus cogens which is accepted by the international community as a norm from which no derogation is permitted therein, the validity of other norms are subject to the compatibility with these principles. However, despite the quasi-constitutional concepts in international law, indetermination applications, and more importantly, uncertain of the body whose identify and enforced them has caused them less efficient.