بررسي اثربخشي مداخلات زوج درماني مبتني بر واقعيت درماني و هيجان‌مدار بر شادكامي و تاب‌آوري زوجين

Investigating the Effectiveness of Couple Therapy based on Reality Therapy and Emotionally Focused Therapy (EFT) on Couples’ Happiness and Resilience

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي مداخلات زوج درماني مبتني بر واقعيت درماني با رويكرد هيجان مدار بر شادكامي و تاب‌آوري زوجين مي‌باشد. روش: پژوهش از نوع نيمه آزمايشي تك موردي از نوع خط پايه‌ي چندگانه همزمان بود. جامعه آماري، زوجين ناسازگار مراجعه كننده به مركز زوج درماني طليعه مهر در شهر تهران (149 زوج) بود، كه با روش نمونه‌گيري هدفمند و داوطلبانه 6 زوج به عنوان نمونه انتخاب شد. سپس رويكردهاي زوج درماني در دوگروه واقعيت‌درماني و هيجان‌مدار براي هر زوج به همراه پيگيري دو ماهه انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مقياس شادكامي آكسفورد آرگايل، مارتين و كراس‌لند (1989) و مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2003) بود. داده‌ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه زوج درماني مبتني بر واقعيت درماني به ترتيب باعث افزايش شادكامي و تاب‌آوري زوج‌ها شده (61/06% و 49/31% بهبودي) و اثر آن به ترتيب تا پايان دوره پيگيري دو ماهه حفظ شد (60/05% و 51/88% بهبودي). همچنين زوج درماني هيجان مدار به ترتيب باعث افزايش شادكامي و تاب‌آوري زوج‌ها شده (28/06% و 28/87% بهبودي) و اثر آن به ترتيب تا پايان دوره پيگيري دو ماهه حفظ شد (26/81% و 29/73% بهبودي). شاخص تغيير پاياي آنها هم حاكي از معني‌دار بودن اين تغييرات بود (0/05>p). نتيجه‌گيري: نتايج گوياي اثربخشي مداخلات زوج درماني مبتني بر واقعيت درماني و هيجان‌مدار در افزايش شادكامي و تاب‌آوري زوجين ناسازگار بود و رويكردهاي ياد شده مي‌تواند ميزان مطلوبي از تغيير‌پذيري شادكامي و تاب‌آوري زوجين را در شرايط ناسازگاري زوج‌ها تبيين نمايد.

Aim: The purpose of this study is to investigate the effectiveness of reality-based and emotionally focused couple therapy (EFCT) interventions on the happiness and resilience of couples. Methods: The method of the present study was a single case experimental design of multiple simultaneous baselines. The statistical population of the study were maladapted couples referred to Talieh Mehr Couple Therapy Center in Tehran (149 couples), in which 6 couples were selected as a sample by purposive and voluntary sampling method. Then, the approaches were performed in pairs for reality therapy and EFT for each couple with a two-month follow-up. The standard Oxford happiness (Argyle, Martin, Crossland, 1989) and Conor-Davidson resilience (Conor-Davidson, 2003) questionnaires were completed as data collection tools. Data were analyzed by visual mapping, stable change index, and recovery percentage formula. Results: The results showed that reality therapy-based couple therapy increased the happiness and resilience of couples (61.06% and 49.31% recovery, respectively) and its effect was maintained until the end of the two-month follow-up period (60.05% and 51.88% recovery). Also, EFCT increased the happiness and resilience of couples, respectively (28.06% and 28.87% recovery) and its effect was maintained until the end of the two-month follow-up period (26.81% and 29.73%, recovery). The index of their change in reliability also indicated that these changes were significant (p <0.05). Conclusion: The results showed the effectiveness of couple therapy interventions based on reality therapy and EFT on increasing the happiness and resilience of incompatible couples and the mentioned approaches can explain the desirable degree of variability of happiness and resilience of incompatible couples.