اثرات عصاره آبي الكلي بخش‌هاي هوايي اسطوخودوس بر صرع لوب گيجگاهي ناشي از پيلوكارپين در موش بزرگ آزمايشگاهي

مقدمه و هدف: Lavandula dentata در ايران اسطوخودوس ناميده مي شود. گزارش‌هايي مبني بر اثرات ضد صرعي اسطوخودوس وجود دارد، ولي تا به حال گزارشي درباره اثر اين گياه بر صرع وجود ندارد. اين مطالعه اثر Lavandula dentata بر تشنجات ناشي از پيلوكارپين را تحقيق كرده است. مواد و روش ها: 75 سر موش بزرگ آزمايشگاهي نر با محدوده وزني 250200 گرم به پنج گروه 15 تايي تقسيم شدند كه شامل:1 گروه كنترل سالين 2گروه كنترل عصاره 3گروه صرعي 4 گروه صرعي پيش درمان شده با تك دوز عصاره اسطوخودوس mg/Kg) 200) 5 گروه صرعي پيش درمان شده با دوزهاي مكرر عصاره (mg/Kg 200). القاي تشنجات در هر سه گروه اخير با تزريق داخل صفاقي پيلوكارپين هيدروكلرايد (mg/Kg 380) صورت گرفت. مالون دي الدئيد (MDA) و گلوتاتيون مغز اندازه گيري شد. از نظر آماري از آزمون آنوواي يكطرفه و يا آزمون كروسكال واليس و تست هاي تعقيبي مربوطه مثل توكي استفاده شد. نتايج: تجويز لاوندولا دنتاتا در گروه پيش درمان موجب تأخير در بروز Status Epilepticus (SE)، كاهش طول مدت SE و كاهش ميزان مرگ و مير نسبت به گروه صرعي شد. پيش درمان با عصاره ميزان گلوتاتيون مغز را 24 ساعت پس از تجويز پيلوكارپين، به طور معناداري افزايش داد ولي اثر مهاري بر ميزان MDA نداشت.  نتيجه گيري: لاوندولا دنتاتا شدت تشنجات و مرگ و مير ناشي از  SEالقاشده توسط تجويز پيلوكارپين را به طور معني داري كاهش داد. به نظر مي رسد افزايش فعاليت آنتي اكسيداني مانند افزايش گلوتاتيون مغز تا حدودي مسئول چنين نتايجي باشد.