بررسي اثر شوك درماني الكتريكي بر ميزان افسردگي موش‌هاي صحرايي نر آلزايمري

مقدمه و هدف: وقوع افسردگي در بيماري آلزايمر بسيار شايع مي‌باشد و مكانيسم‌هاي مختلفي در همراه شدن اين دو بيماري با يكديگر دخيل هستند. شوك درماني الكتريكي يكي از روش‌هاي درماني موثر در درمان افسردگي بوده و ما در مطالعه پيش رو به تأثيرات آن در مدل آزمايشگاهي آلزايمر و افسردگي در حيوانات آزمايشگاهي مي‌پردازيم. مواد و روش ها: براي اين منظور تعداد 48 موش صحرايي نر نژاد ويستار به 6 گروه كنترل، افسرده، آلزايمر بدون دريافت شوك درماني الكتريكي، آلزايمر با دريافت شوك درماني الكتريكي، آلزايمر و افسرده بدون دريافت شوك درماني الكتريكي، آلزايمر و افسرده با دريافت شوك درماني الكتريكي تقسيم شدند. آلزايمر با مدل تزريق داخل بطني استرپتوزوتوسين و افسردگي با تزريق داخل صفاقي رزرپين ايجاد شد. تست‌هاي رفتاري در گروه ها صورت گرفت و نهايتاً داده‌هاي آزمون با تست‌هاي آماري مربوط، مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج: پارامترهاي رفتاري رجحان سوكروز، ماز بعلاوه مرتفع، آزمون جعبه باز در موش‌هاي درمان شده با روش شوك درماني الكتريكي، نشان دهنده تأثير اين روش درماني در تعديل خلق و خو در موش هاي مبتلا به آلزايمر و افسردگي مي‌باشد. نتيجه‌گيري: به طور كلي تعديل پارامترهاي رفتاري در موش‌هاي مبتلا به آلزايمر و افسردگي كه با روش شوك درماني الكتريكي درمان شده اند، حاكي از تأثير درماني اين روش در بهبود وضعيت خلقي اين دسته از حيوان ها مي‌باشد.