بررسي كيفيت پس از برداشت ميوه سه نوع تمشك سياه در بسته‌‌بندي زيست‌تخريب‌پذير و زيست‎تخريب‌ناپذير

فسادپذيري و ماندگاري كوتاه ميوه‌‌هاي تمشك مهم‌ترين عامل محدود كننده پس از برداشت مي‌‌باشد. در اين پژوهش سه نوع ميوه تمشك سياه (بهاره، تابستانه و پاييزه) با سه زمان نگهداري (صفر، 3 و 8 روز) در دو ظرف (زيست تخريب‌‌پذير و زيست تخريب‌‌ناپذير) به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كامل تصادفي با 3 تكرار در دماي 4 درجه‌‌سلسيوس و رطوبت نسبي 85% ارزيابي شد. نتيجه‌ها نشان داد با افزايش زمان نگهداري از كيفيت ظاهري ميوه‌‌ها كاسته شد. ميوه‌هاي بهاره نسبت به ساير ميوه‌‌ها كاهش عطر و رنگ بيش‌‌تري داشتند. مقدار آنتوسيانين‌‌كل در ميوه تابستانه از ابتدا (276.98 ميلي‌گرم در 100گرم) تا انتهاي آزمايش كاهش يافت(23.38 در ظرف زيست تخريب‌‌پذير و 34.18 در ظرف زيست تخريب‌‌ناپذير). ميزان آنتوسيانين ميوه بهاره (محصول دوم Rubus sanctus) و ميوه پاييزه (محصول اول R. sanctus) در ظرف‌هاي مختلف نوسان داشت. مقدار فنول ميوه‌‌هاي بهاره با افزايش زمان نگهداري در ظرف‌هاي زيست تخريب‌‌پذير كاهش(58.31 ميلي‌گرم در 100گرم) و در ظرف‌هاي زيست تخريب‌‌ناپذير افزايش (62.32) يافت. اين افزايش مي‌‌تواند به‌‌دليل اتلاف آب و افزايش غلظت شيره ياخته‌اي و كاهش ناشي‌‌از تجزيه باشد. نگهداري اين ميوه‌ در ظرف‌هاي زيست تخريب‌‌ناپذير نسبت به ظرف‌هاي زيست تخريب‌‌پذير مي‌تواند اثر منفي كمتري (17%) بر حفظ اين ويژگي مهم داشته باشد.