عنوان مقاله :
تاثير برنامهي گذار خانه به مدرسه بر آمادگي اجتماعي _ هيجاني دانشآموزان پيشدبستاني
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Home-to-School Transition Program on Social- Emotional Readiness of Preschool Students
پديد آورندگان :
گل شيرازي، فائزه دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي , صادقي، احمد دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه مشاوره
كليدواژه :
برنامهي گذار خانه به مدرسه , آمادگي اجتماعي- هيجاني , دانشآموزان پيشدبستاني
چكيده فارسي :
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير برنامهي گذار خانه به مدرسه بر آمادگي اجتماعي- هيجاني دانشآموزان پيشدبستاني انجام شد. روش: روش پژوهش نيمهتجربي با طرح پيشآزمون _ پسآزمون با گروه گواه بود و جامعهي آماري اين پژوهش كليهي دانشآموزان پيشدبستاني شهر اصفهان در سال تحصيلي 97-96 بودند كه براي اولين بار وارد مهد كودك ميشدند. روش نمونهگيري در اين پژوهش به صورت داوطلبانه و از بين مهدكودكهاي ناحيه 5، دو مهد كه حاضر به همكاري در اين پژوهش بودند، مشخص شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه گواه و آزمايش هر كدام شامل 17دانشآموز بود كه شرايط ورود به مداخله را داشتند. برنامه گذار خانه به مدرسه طي سه ماه بر روي دانشآموزان گروه آزمايش انجام شد و گروه گواه هيچ گونه مداخلهاي دريافت نكرد. براي جمعآوري دادهها از پرسشنامهي آمادگي اجتماعي- هيجاني باستين (2007) استفاده شد. يافتهها: دادهها به روش كوواريانس يك متغيره و چند متغيره تحليل شد و نتايج نشان داد برنامهي گذار خانه به مدرسه بر آمادگي اجتماعي- هيجاني كودكان مؤثر بوده است. (0/003 < P). نتيجهگيري: بنابراين ميتوان از برنامهي گذار خانه به مدرسه براي افزايش آمادگي اجتماعي – هيجاني دانشآموزان پيشدبستاني استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Aim: This study was done to investigate the effect of home-to-school transition program on social-emotional readiness of preschool students.
Methods: For this study, semi-experimental design with pretest-posttest and control groups were used. The population included all preschool students in Isfahan during the 2017-2018 academic year who entered kindergarten for the first
time. Data collection for this study included voluntary participation of two kindergartens from the city’s 5th district, and each was randomly assigned to the experimental and control groups. Seventeen students who were qualified to enter
the interventional phase were included in the treatment and control group. The transition from home to school program was performed on the experimental group during 3 months and the control group did not received any interventions. The scale of the Social-Emotional School Readiness (Bustin, 2007) was used to collect
the data.
Findings: The data was analysed with one-way and multivariate analysis of covariance and the results showed that the home-to-school transition program was
effective to promote social-emotional readiness of preschool student (p <0/003). Conclusion: Therefore, we can use this program for preschool student to increase their social-emotional readiness.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي مشاوره