تدوين مدل سرزندگي تحصيلي بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفي خانواده، انگيزش، خودكارآمدي و درگيري تحصيلي دانش‌آموزان

Development of a Model of Academic Buoyancy based on with School Connection, Family’s Emotional Atmoshphere, Motivation, Self-efficacy and Academic Engagement of Students

هدف از انجام اين پژوهش تدوين مدل سرزندگي تحصيلي بر اساس ارتباط با مدرسه، جو عاطفي خانواده، انگيزش، خودكارآمدي و درگيري تحصيلي دانش‌آموزان بود. از نظر روش پژوهش، توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پايه‌هاي اول و دوم مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان در سال 1398-1397 بودند. كه از ميان آنها به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي، نمونه‌اي به تعداد 375 نفر انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز تحقيق از ابزار پرسشنامه استفاده شد كه شامل مقياس‌هاي سرزندگي تحصيلي دهقاني زاده وحسيني چاري (2013)، ارتباط با مدرسه پناغي و همكاران (1390)، جو عاطفي خانواده رضويه وساماني (1379)، خودكارآمدي تحصيلي پاتريك، هيكس و رايان (1997)، مقياس درگيري تحصيلي ريو (2013) و مقياس انگيزش تحصيلي هارتر (1981) بود. نتايج به دست آمده نشان داد در سطح اطمينان 95 درصد تاثير مستقيم ارتباط با مدرسه بر سرزندگي تحصيلي با ضريب تاثير 0/207 تاييد شد. همچنين درگيري تحصيلي داراي تاثير بر سرزندگي تحصيلي با ضريب تاثير 0/356 و خودكارآمدي داراي تاثير بر سرزندگي تحصيلي با ضريب تاثير 0/202 است. يافته‌ها نشان داد كه اثرغيرمستقيم ارتباط با مدرسه بر سرزندگي تحصيلي با ميانجي گري درگيري تحصيلي تاييد مي‌شود كه شدت اثر غير مستقيم برابر با 0/206 است، اثر غيرمستقيم جوعاطفي خانواده بر سرزندگي تحصيلي با ميانجي‌گري درگيري تحصيلي نيز تاييد مي‌شود كه شدت اثر غير مستقيم برابر با 0/055 است، همچنين اثر غيرمستقيم انگيزش تحصيلي بر سرزندگي تحصيلي با ميانجي گري خودكارآمدي تاييد مي‌شود كه شدت اثر غيرمستقيم برابر با 0/084 است (05/0>p).

Aim: The aim of this study was to develop a model of academic buoyancy based on school connection, family emotional atmosphere, motivation, self-efficacy, and academic engagement of students. Methods: This research was of descriptive-correlational. The statistical population of the study included all first and second grade high school students in Isfahan in 2018-2019. From among them, a sample of 375 people were selected by multi-stage cluster random sampling. The tools for data collection included the following questionnaires: Dehghanizadeh and Hosseini Chari Academic Buoyancy Scales (2013), Panaghi et. al School Connection Questionnaire (2011), Razavieh Vesamani Family Emotional Atmosphere (2000), Patrick, Hicks and Ryan (1997) Academic Self-Efficacy Scale, Reeve, Agentic Engagement Scale (2013), and The Harter Academic Motivation Scale (1981). Results: The results showed that at 95% confidence level, the direct effect of school connection on academic buoyancy was confirmed with an impact factor of 0.207. Also, academic engagement has an effect on academic buoyancy, with an impact factor of 0.356, and self-efficacy has an impact on academic buoyancy with an impact factor of 0.202. Conclusion: Findings showed that the indirect effect of school relationship on academic buoyancy mediating academic engagement is confirmed, so that the intensity of the indirect effect is equal to 0.206, the indirect effect of family emotional atmosphere on academic buoyancy mediated academic engagement was also confirmed, and that the indirect effect is equal to 0.055. Furthermore, the indirect effect of academic motivation on academic buoyancy is mediated by self-efficacy, the intensity of the indirect effect is equal to 0.084 (p <0.05).