مقايسۀ تأثير روان‌درماني گروهي وجودي، شناختي _ وجودي و انسان‌گرا _ وجودي بر رضايت جنسي زنان مبتلا به ديابت نوع دو

Comparing the Effectiveness of Existential, Cognitive-Existential, and Humanistic-Existential Group Psychotherapy on Sexual Satisfaction in Women with Type-2 Diabetes

هدف: هدف پژوهش مقايسۀ تأثير روان‌درماني گروهي وجودي، شناختي _ وجودي و انسان‌گرا _ وجودي در رضايت جنسي زنان مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش: پژوهش يك كار آزمايي تصادفي كنترل‌شده بود كه با روش نيمه آزمايشي و طرح پيش‌آزمون_ پس‌آزمون و آزمون پيگيري دوماهه با گروه‌هاي موازي آزمايشي و گروه كنترل انجام‌ شد. جامعۀ آزمودني‌هاي پژوهش، زنان مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه‌كننده به كلينيك تخصصي ديابت بيمارستان توحيد سنندج در سه ماه نخست سال 1398 بود؛ از طريق نمونه‌گيري تصادفي 32 آزمودني از اين جامعه انتخاب و پس‌ازآن با به‌كارگيري نمونه‌گيري تصادفي جايگزيني در گروه‌هاي آزمايشي و گروه كنترل جايگزين شدند. گردآوري داده‌ها با مقياس رضايت جنسي متسون و‌تراپنل (2005) انجام شد. آزمودني‌هاي گروه‌هاي آزمايشي جداگانه در نه جلسه هفتگي 120 دقيقه‌اي شركت كردند. يافته‌ها: نتايج مدل خطي عمومي واريانس يك‌راهه با آزمون اندازه‌گيري‌هاي مكرر نشان داد كه مداخلات شناختي _ وجودي و انسان‌گرا _ وجودي، رضايت جنسي را در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معني‌دار افزايش دادند (4=F؛ P<0/05) همچنين نتايج نشانگر تأثير بيشتر گروه شناختي_ وجودي (6=MD؛ P<0/05 و انسان‌گرا _ وجودي در پس‌آزمون (1=MD؛ P<0/05) و تأثير بيشتر گروه وجودي در ‌آزمون پيگيري بود (12=MD؛ P<0/05). نتيجه‌گيري: به كاربستن روش‌هاي روان‌درماني گروهي شناختي_ وجودي و انسان‌گرا _ وجودي براي افزايش رضايت در رابطۀ جنسي زنان مبتلا به ديابت نوع دو، در مقايسه با روان‌درمـــــاني وجودي براي انجام موفق امور مشاوره و روان‌درماني كارآمدتر مي‌نمايد.

Aim: The purpose of this research was to study the comparison of the effectiveness of existential, cognitive-existential, and humanistic-existential group psychotherapy on sexual satisfaction among women with type-2 diabetes. Methods: The research was a randomized controlled trial conducted through an experimental method and its experimental design included a pre-test, post-test, with two-month follow-up test with parallel experimental groups and a control group. The research sample population included women with type 2 diabetes referred to Towhid diabetes hospital during the first quarter of 2019. Thirty-two subjects were selected from this population through random sampling and assigned to the two experimental and the control group using random assignment. Data was collected using the Sexual Satisfaction Scale (Meston & Trapnell, 2005). Experimental groups' subjects participated in 9 separate 120-minute weekly groups sessions. Findings: The results of the general linear model with repeated measures test showed that interventions of cognitive-existential and humanistic-existential significantly increased sexual satisfaction compared to the control group (F= 4; P<0/05). The results also showed the greater effect of the cognitive-existential (MD= 6; P<0/05) and humanistic-existential groups (MD= 1; P<0/05) on the post-test and a greater effect of the existential group on the follow-up test (MD= 12; P<0/05). Conclusion: The application of cognitive-existential and humanistic-existential group psychotherapy to increase sexual satisfaction among women with type-2 diabetes is more effective than existential psychotherapy for successful counseling and psychotherapy.