چالشهاي اخلاقي و مسئوليت استفاده يكجانبه كشورها از نفت و گاز درياي خزر

فاقد عنوان لاتين

با فروپاشي شوروي، ايران در حوزه درياي خزر با همسايگان جديدي روبه رو شد كه هيچ يك در عمل قصد پايبندي به تعهدات كشور پيشين خود را نداشته و اين امر هم از جنبه اخلاقي و هم از لحاظ قواعد حقوق بين الملل مورد توجه است. در اين ميان نحوه بهره برداري از منابع بستر و زير بستر دريا يكي از مسائل بدون راه حل باقي مانده، كما اينكه در كنوانسيون اخير رژيم حقوقي درياي خزر در آكتائو نيز توافقي در خصوص تقسيم بستر و زير بستر دريا صورت نگرفته است.صرف نظر از اينكه خزر را دريا بدانيم يا درياچه ،قواعد حقوق بين الملل از جمله رويه عملي كشورها و آراي محاكم بين المللي و دكترين، استفاده يك جانبه كشورها از منابع نفت و گاز اين پهنه آبي را تاييد نميكنند و تصريح كنوانسيون مذكور به لزوم حصول توافق جداگانه در خصوص بستر و زير بستر، خود مويد لزوم توافق همه جانبه بين كشورها بوده اما آنچه در عمل مشاهده ميشود بهره برداري كشورهاي حاشيه خزر از اين منابع بدون درنظر گرفتن منافع ساير كشورهاست و در اين ميان كشور ما منفعل ترين موضع را دارد. آنچه مسلم است كشورهاي حاشيه درياي خزر ميبايد با استفاده از اصول حقوق بين الملل و تغييرات جديد ژئوپلوتيك و توافق همه جانبه در خصوص منابع نفت و گاز آن تعيين تكليف نمايند اما تا پيش از رسيدن به اين مهم، استفاده يك جانبه از اين منابع از منظر حقوق بين الملل مجاز نبوده و موجد مسئوليت بين المللي است كه خود متاثر از اخلاق در سطح بين الملل مي باشد.

فاقد چكيده لاتين