سازگاري قراردادگرايي و سودگرايي قاعده نگر به تقريرپارفيت و ارزيابي آن

فاقد عنوان لاتين

نظريه هاي اخلاقي قراردادگرايي و سودگرايي از جمله مكاتب اخلاقي اند كه بر بنيان و پايه ي امور كاملا فرضي و توافقي شكل مي گيرند، سودگرايي رايج بر بيشترين سود بيشترين مردمان تاكيد دارد و قراردادگرايي بر محور قرارداد، تعهد و بر پايه ي رضايت طرفين استوار است، به خاطر داشتن چنين ماهيتي، دو نظريه ي اخلاقي موصوف، با چالش هاي جدي مواجه اند كه از اين ميان بيشترين چالش متوجه نظريه ي اخلاقي سودگرايان است، اما قراردادگرايي سودگراي پارفيت به دنبال اخلاق عقلاني و رفتار اخلاقي است كه متكي بر مباني معقول، قواعد اصول اخلاقي عام ، اصول ناظر به پيامدهاي خوب حداكثري، عقلاني بودن مباني اخلاقي، سازگاري دروني باورهاي اخلاقي، انواع دلائل، از قبيل «قوي ترين دلائل بي طرفانه »، «دلائل كافي » و خود متناقض نبودن دلايل اخلاقي كه شرط اساسي آراء اخلاقي است، باشد. نظريه ي اخلاقي او دليل محور و به دنبال اخلاق معقول و عينيت ارزش ها وگزاره هاي اخلاقي است. پارفيت امكان سازگار شدن قراردادگرايي و سودگرايي را از طريق مباني عقلاني مي داند و اين پتانسيل را در برخي از صورت بندي هاي اخلاقي عقلاني كانتي مي يابد، از اين رو مي كوشد از طريق اين صورت بندي چنين سازگاري را كه مبتني بر اصول عقلاني است، شكل دهد. ضمن اين كه نظريه ي اخلاقي پارفيت موضعي است در مقابل ناشناخت گرايان ، شكاكان اخلاقي، نيهيليسم اخلاقي و خطا باوراني نظير مكي كه احكام اخلاقي و باورهاي اخلاق را انكار مي نمايند

فاقد چكيده لاتين