عنوان مقاله :
همسوئي فقه و اخلاق با فرض رعايت محدوده در تنبيه بدني كودكان
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
فاني ملكي، صادق دانشگاه آزاد اسلامي واحد محلاتي - گروه فقه و معارف اسلامي، واحد محلات، محلات، ايران , مير خليلي، احمد دانشگاه آيت الله حائري، ميبد، ايران
كليدواژه :
اصول اخلاقي , موازين فقهي , كودكان , تنبيه بدني , همسوئي
چكيده فارسي :
بنابر آنچه در منابع فقهي انعكاس يافته، اصل تنبيه بدني كودكان مورد تجويز قرار گرفته و بر اين اساس قانونگذار جمهوري اسلامي ايران در مادۀ 1179 قانون مدني، انجام تنبيه بدني از سوي پدر و مادر كودك را مورد پذيرش قرار داد، در حالي كه در نگاه ابتدايي تصور مي شود تنبيه بدني آنهم نسبت به كودك، رفتاري بر خلاف موازين اخلاقي بوده و اين حكم فقهي در تقابل با اصول اخلاقي قرار دارد؛ هدف پژوهش حاضر تصحيح اين نگاه ابتدايي بوده و در صدد است تا با اثبات اصل جواز تنيبه بدني كودكان از دو منظر فقه و اخلاق و تعيين محدودۀ مجاز آن، عدم تقابل فقه و اخلاق را در اين زمينه به اثبات برساند و برآيند آن اين است كه تنبيه بدني در فقه از يك سو محدود به مقدار، نوع و شدت آن بوده و از سوي ديگر سن كودك، سمت و انگيزۀ تأديب كننده نيز به عنوان مرزهاي جواز مطرح است و با رعايت محدوديت هاي مزبور، نه آنكه حكم به جواز در فقه، مخالفتي با اصول اخلاق نداشته بلكه كاملا با آن همسوئي و هماهنگي دارد. مقاله به روش تحليلي توصيفي به نگارش درآمده و سعي گرديده تا با استفاده از داده هاي كتابخانه اي و انجام بررسي هاي لازم در مورد آنها، امكان رسيدن به هدف توافق فقه و اخلاق در زمينۀ تنبيه بدني كودكان فراهم گردد.
چكيده لاتين :
فاقد چكيده لاتين
عنوان نشريه :
پژوهش هاي اخلاقي
