قصد ترك شغل پرستاران در دوره كويد-19: نقش خستگي از دلسوزي، رضايت از دلسوزي و فرسودگي

مقدمه: شـيوع كوويد19 موجب نگراني و اضطراب در جامعه شده است. به دليل تماس مستقيم با بيماران، پرستاران نقش مهمي در جلوگيري از شيوع كوويد19دارند و همين امر موجب مشكلات روان‌شناختي در آنان مي‌شود. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي قصد ترك شغل در پرستاران در دوره كوويد19: نقش خستگي از دلسوزي، رضايت از دلسوزي و فرسودگي بود. روش كار: روش پژوهش توصيفيهمبستگي بود. در اين پژوهش 312 پرستار در بيمارستان‌هاي دولتي ملاير در پژوهش به روش سرشماري شركت كردند. براي گردآوري داده‌ها از مقياس قصد ترك شغل (كامان و همكاران، 1979) و كيفيت زندگي شغلي (استام، 2005) استفاده شد. روايي و پايايي ابزارهاي اندازه‌گيري مورد تأييد قرار گرفته است. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيري (مانوا)، همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيري با روش همزمان استفاده شد. يافته‌ها: ميزان قصد ترك شغل، رضايت از دلسوزي، فرسودگي و خستگي از دلسوزي در پرستاران در دوره كوويد19 به ترتيب 56.41، 29.81 درصد، 86.54 درصد و 85.89 درصد بود. پرستاران مرد در مقايسه با پرستاران زن فرسودگي و خستگي از دلسوزي بيشتري داشتند، پرستاران متأهل نسبت به مجرد قصد ترك شغل، فرسودگي و خستگي از دلسوزي بيشتري داشتند و پرستاران داراي مدرك كارشناسي نسبت به پرستاران داراي مدرك كارشناسي ارشد رضايت از دلسوزي پايين و فرسودگي بيشتري داشتند (05/ 0p). پرستاران ICU و CCU در دوره كوويد19 سطوح بالاي قصد ترك شغل، رضايت از دلسوزي پايين، فرسودگي و خستگي از دلسوزي را نسبت به پرستاران ساير بخش‌ها داشتند (0/05 p). بين رضايت از دلسوزي (0.34=r)، فرسودگي (0.36=r) و خستگي از دلسوزي (0.19=r) با قصد ترك شغل در پرستاران در دوره كوويد19 رابطه معنادار وجود داشت. براساس نتايج رگرسيون چندمتغيري رضايت از دلسوزي، فرسودگي و خستگي از دلسوزي 0.20 قصد ترك شغل را تبيين نموده‌اند (0.001=p؛ 25.01=f). براساس مقدار بتا نيز به ترتيب رضايت از دلسوزي و خستگي از دلسوزي و فرسودگي در تبيين قصد ترك شغل سهم معنادار داشتند (0/05 p). نتيجه‌گيري:. براساس يافته‌ها، برنامه‌ريزي‌هاي روان‌شناختي مبتني بر مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي شغلي از جمله رضايت از دلسوزي، فرسودگي و خستگي از دلسوزي در دوره‌ كوويد19 مي‌تواند در كاهش قصد ترك شغل پرستاران مؤثر باشد.