بررسي صلاحيت باليني پرستاران تازه كار از ديدگاه سرپرستاران

مقدمه : آموزش هاي ارائه شده در دوره كارشناسي بايد بتواند سطح پايه صلاحيت باليني جهت مراقبت و حفظ ايمني بيمار را در پرستاران تازه‌كار ايجاد نمايد. بررسي صلاحيتهاي باليني پرستاران تازه‌كار از ديدگاه مديران پرستاري مي‌تواند ابعادي از صلاحيت پرستاران تازه‌كار را كه نياز به ارتقاء دارد شناسايي نمايد. روش كار: مطالعه حاضر يك مطالعه توصيفي مقطعي است كه با هدف بررسي صلاحيت باليني پرستاران تازه‌كار از ديدگاه سرپرستاران آنها در بيمارستانهاي منتخب آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 98 انجام شد.100 نفر از پرستاران تازه‌كار شاغل در سه بيمارستان آموزشي بزرگ شهر مشهد در اين مطالعه شركت كردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه صلاحيت باليني و فرم اطلاعات دموگرافيك جمع‌آوري گرديد. پرسشنامه صلاحيت باليني (Creighton Competency Evaluation) توسط سرپرستاران تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار Stata نسخه 1/14 و شاخص‌هاي توصيفي و رگرسيون استوار استفاده شد. يافته ها:. يافته‌ها نشان‌داد كه ميانگين سني شركت كنندگان 72/1 ± 23/24 و ميانگين صلاحيت باليني آنها از ديدگاه سرپرستاران 26/16 ±55/59 برابر 65 درصد از نمره كل بود. با استفاده از رگرسيون استوار ارتباط صلاحيت با متغيرهاي مورد مطالعه بررسي شد و ارتباط معناداري با هيچكدام از متغيرها نداشت.(P value 0/05) نتيجه گيري: ارتقا صلاحيت پرستاران براي افزايش كيفيت مراقبت از بيمار به عنوان يكي از برنامه هاي اصلي مديران پرستاري حائز اهميت است.صلاحيت باليني پرستاران تازه‌كار در ابعاد ارزيابي بيمار و قضاوت باليني از ديدگاه سرپرستاران پايين‌ترين امتياز را به خود اختصاص داد كه بايد در جهت ارتقاء آن برنامه‌ريزي شود. با توجه به اينكه بين متغيرهاي زمينه‌اي و متغيرهايي مانند علاقه به حرفه، مدت زمان شروع طرح با صلاحيت باليني ارتباط معناداري مشاهده نشد، لازم است روايي سنجش صلاحيت از ديدگاه سرپرستاران مورد مطالعه بيشتر قرار گيرد.