مرور جنبه هاي مختلف ضدعفوني در دامداري هاي شيري

ضدعفوني نوك پستان دام از عمليات معمول و تعيين كننده ي كنترل بيماري ورم پستان و حفظ كيفيت شيرخام محسوب مي شود كه به دو روش پيش و پس از دوشش انجام مي گردد. براي پيشگيري از شيوع بيماري ورم پستان محيطي و مسري و همچنين كاهش بار ميكروبي شيرخام از روش فروبردن يا افشاندن ماده ضدعفوني كننده استفاده مي شود. پژوهشگران بر اين باورند كه ضدعفوني پيش از دوشش، روشي كارآمد براي مقابله با ورم پستان محيطي و ضدعفوني پس از آن راه مناسبي براي مبارزه با ورم پستان مسري تحت باليني است. ضدعفوني به روش فروبردن قبل از دوشش به طور موثري شمار باكتري هاي شير خام را كاهش مي دهد. اگرچه ضدعفوني نوك پستان پس از دوشش به طور قابل توجهي آلودگي هاي ميكروبي منتقل شده از لاينر و شست وشو را كاهش مي دهد، موجب كاهش آلودگي انتقال يافته از دست دوشندگان، آب آبكشي و دستمال حوله اي كاغذي نمي شود. اين تركيبات در كشورهاي عمده توليد كننده ي شير متفاوت است؛ مثلا در نيوزيلند حدود 70% اين تركيبات را يدوفور، 15% كلروهگزيدين و 15% دودسيل بنزن سولفونات تشكيل مي دهد. در اين كشور از يدوفور تا غلظت 0.3% جهت ضدعفوني قبل و پس از دوشش استفاده مي شود، اما حدود مجاز آن در انگلستان 0.1-0.25% است. براساس مقررات آمريكا، اسپانيا و كانادا از كلروهگزيدين مي توان در محدوده ي % استفاده كرد و مقدار مصرف دودسيل بنزن سولفونات در دانمارك و آمريكا حداكثر 2% است. اگر چه مصرف هيپوكلريت به عنوان ضدعفوني كننده پيش و پس از دوشش در غلظت 0.41% مطالعه شده، اما در انگلستان حداكثر مجاز آن 0.2 و در آمريكا و كانادا 0.3% است. معمولا كلروهگزيدين، دودسيل بنزن سولفات و تركيبات آمونيوم چهارتايي پس از دوشش به كار مي روند. استفاده از باكتريوسين ها در فرانسه رايج است و اخيرا آب الكتروليز شده ي اندكي اسيدي نيز به عنوان ضدعفوني كننده ي نوظهور عرضه شده است.