تاثير توانايي مديريت و سازوكارهاي حاكميت شركتي بر رابطه بين بيش‌اعتمادي مديريتي و حق‌الزحمه حسابرسي

هدف: صورت هاي مالي حسابرسي‌شده، مهم ترين منبع اطلاعاتي سرمايه گذاران است. بنابراين تعيين حق‌الزحمه حسابرسي با تصميم مديريت شركت، اهميت ويژه اي دارد. مديريت نيز داراي ويژگي هايي است كه در مذاكره براي حق الزحمه حسابرسي مورد توجه است. هدف پژوهش، بررسي تاثير توانايي مديران و سازوكارهاي حاكميت شركتي بر رابطه بين بيش‌اعتمادي مديريتي و حق الزحمه حسابرسي است. روش: با جمع‌آوري داده هاي 124 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ايران طي دوره 1392 تا 1397 فرضيه هاي پژوهش بررسي شدند. توانايي مديريت از مدل تحليل پوششي داده ها (DEA) دميرجيان و همكاران (2012) و بيش‌اعتمادي مديريتي از طريق شاخص ميزان سرمايه‌گذاري مازاد در دارايي هاي مدل احمد و دوئلمن (2013) محاسبه شد و حاكميت شركتي بوسيله مدل كاسل و همكاران (2012) براي هيئت‌مديره و كميته حسابرسي اندازه گيري شد. يافته ها: طبق يافته هاي پژوهش، توانايي مديريت تاثير منفي و معنادار بر رابطه بين بيش‌اعتمادي مديريتي و حق الزحمه حسابرسي دارد. اما تاثير هيئت‌مديره و كميته حسابرسي بر رابطه بين بيش‌اعتمادي مديريتي و حق‌الزحمه حسابرسي معنادار نبودند. نتيجه گيري: اين پژوهش نشان داد كه مديران با توانايي بالا، به احتمال بيشتري قادر به كاهش ريسك حسابرسي هستند كه حتي در شركت‌هايي كه اعتماد به نفس كاذب مديريتي دارند نيز اينگونه است. دانش‌افزايي: چون اعتمادبه‌نفس بيش‌ازحد مديريت ريسك تصميم‌گيري هاي بهينه را در شركت بالا مي برد، لذا با بررسي تاثير توانايي مديريت و سازوكارهاي حاكميت شركتي بر حق‌الزحمه حسابرسي در شركت هاي با مديريت بيش اعتماد، اين پژوهش ديدگاهي جديد را به ادبيات ويژگي‌هاي مديريت و روابط مديريت با حسابرس از طريق حق الزحمه حسابرسي، اضافه مي كند.