مقايسۀ تجربۀ فرسودگي والديني و نگرش به نقش‌هاي جنسيتي در مادران شاغل و غيرشاغل ساكن شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ نگرش به نقش هاي جنسيتي و فرسودگي مادران شاغل و غيرشاغل از وظايف و مسئوليت هاي فرزندپروري انجام شد. روش پژوهش توصيفي و طرح پژوهش از نوع پس‌رويدادي است. نمونۀ پژوهش  195 مادر (76 شاغل و 119 غيرشاغل) بودند كه به شيوۀ دردسترس و داوطلبانه از پنج نقطۀ شمال، جنوب، غرب، شرق و مركز شهر تهران در پژوهش شركت كردند.در اين تحقيق از مقياس سنجش فرسودگي والديني (شامل: خستگي از نقش والديني، تقابل با خود والديني گذشته، احساس بيزاري از نقش والديني و فاصلۀ عاطفي گرفتن از نقش والديني) و از مقياس نگرش به نقش هاي جنسيتي (شامل: نقش سنتي، نقش ويژۀ جنس و نقش‌هاي دوگانۀ جنسيتي) استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون  tگروه هاي مستقل نشان داد هر دو گروه مادران شاغل و غيرشاغل در نگرش به نقش ويژۀ هر جنس و ويژگي هاي دوگانۀ جنسيتي با يكديگر تفاوت معناداري داشتند (0.02=p)، اما در فرسودگي والديني و ابعاد آن با يكديگر تفاوت آماري معناداري نشان ندادند. بر طبق نتايج تحقيق زنان شاغل نگرش هاي برابري خواهانه‌اي در ايفاي نقش هاي جنسيتي زنانهمردانه دارند و  فشار نقشِ بيشتري را نسبت به مادران غيرشاغل تجربه مي كنند. آنان نسبت به مادران غيرشاغل كه به نگرش هاي ويژۀ جنس اعتقاد بيشتري داشتند، فرسودگي والديني پايين تري را گزارش كردند. توجه به اضافه بار نقش در مادران شاغل و نحوۀ گذران فراغت مادران غيرشاغل با فرزندان با توجه به نگرش‌هاي جنسيتي آن‌ها در خور مطالعه است.