اضطراب، خبرگي و رفتارهاي خيرگي در حين پيش بيني پنالتي در دروازه بان هاي فوتبال

اثر شرايط فشار بر عملكرد ورزشي همواره يكي از موضوعات مهم پژوهش هاي حوزه روان شناسي ورزش بوده است و اثر اضطراب بر عملكرد و بررسي مكانيزم هاي آن هنوز موضوع مورد علاقه روان شناسان ورزش است. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير اضطراب حالتي بر دقت پيش بيني و شاخص هاي خيرگي دروازه بان هاي فوتبال با دو سطح تبحر خبره و مبتدي بود. ده دروازه بان خبره و 10 فرد مبتدي به صورت همتراز شدۀ متقابل در شرايط عادي و شرايط فشار، مسير ضربات پنالتي پخش شده در يك ويدئو كه در لحظه تماس پا با توپ با استفاده از پارادايم انسداد زماني، مسدود شده بود را پيش بيني كردند. در حين پيش بيني با استفاده از عينك دوچشمي ردياب چشم اطلاعات خيرگي شركت كنندگان (مدت تثبيت و تعداد تثبيت ها) ضبط شد. با استفاده از نرم افزارهاي Pupil و افزونه هاي آن، اطلاعات خيرگي استخراج و مقادير با تحليل واريانس مركب و آزمون t همبسته تحليل شدند. يافته ها نشان داد اثر اصلي اضطراب بر مدت تثبيت (كاهش) و تعداد تثبيت ها (افزايش) در هر دو گروه معنا دار بود و اضطراب بر دقت پيش بيني در گروه خبره تأثير معنا داري نداشت؛ اما باعث كاهش دقت پيش بيني گروه مبتدي شد. به طور كلي اثر اضطراب در گروه خبره با پيش بيني هاي نظريه كنترل توجهي هم راستا بود و نشان داد اضطراب باعث كاهش كارايي پردازش مي‌شود. اما الزاماً به كاهش اثربخشي عملكرد ادراكيحركتي منجر نمي شود.